❃↫🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #خاطرات_نورالدین_پسر_ایران ✫⇠قسمت :7⃣2⃣2⃣ 📖 شماره صفحه: 228 هر صبح بعد از نماز، مراسم صبحگاه برقرار بود. برای افزایش آمادگی جسمانی هر روز ورزش میکردیم. روزهای اول برنامه آموزش بلمرانی سه تا چهار ساعت طول می کشید که گاهی قبل از ظهر بود وگاه بعد از ظهر، اما رفته رفته ساعات آموزش بیشتر شد. یعنی صبح و عصر تمرین و آموزش داشتیم. ما که واژگون نشدن بلم در هنگام سوار شدن را موفقیت بزرگی می دانستیم تازه داشتیم در جریان آموزشهای آتی قرار میگرفتیم. پارو زدن و حفظ تعادل حرکت بلم در آبراه ها ماجرای دیگری بود که در آب افتادن پی در پی ما را با خود داشت. وقتی می شنیدیم قرار است این بلمها را چنان مهار کنیم که کیلومترها در دل دشمن پارو بزنیم و با همین بلمها به خط دشمن بزنیم و شاید از روی همین بلم ها مجبور به درگیری شویم از تعجب می خندیدیم و میگفتیم: «مگه میشه؟!» گاهی به خودم میگفتم که مگر رزمنده های ما که اغلب نوجوانانی شانزده تا نوزده ساله اند چقدر ظرفیت و توانایی دارند که چنین سرسختانه تمرین کنند و به مرزی از مهارت برسند که بتوانند در صورت نیاز روی بلم تیراندازی کرده و آر.پی.جی شلیک کنند، مگر آدم چقدر میتواند توی آب سرد هور بیفتد و از سرما دست و پایش کرخت شود، حتی نتواند انگشتهایش را تا مدتی باز و بسته کند و خواب و استراحت کافی هم نداشته باشد. مگر... اینها را میگفتم اما با دیدن حال و روز بچه ها به خودم نهیب میزدم که میشود. این بسیجیها میتوانند! گاهی ضرورت آموزش ایجاب میکرد حتی حدود هفده ساعت در یک شبانه روز، در حال آموزش باشیم. ادامه دارد...✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊