🟣 واگذاشتن کارها به #خدا 🟣 #قرآن 🟢 «فَسَتَذْکُرُونَ ما أقُولُ لَکُمْ وَ أُفَوِّضُ أمْرِی إلَی اللّهِ [۱] إنَّ اللّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ». [۲] #حدیث 🟡 الإمامُ الصّادقُ علیه السلام: عَجِبتُ لِمَن فَزِعَ مِن أربَعٍ کیفَ لا یَفزَعُ إلی أربَعٍ؟! عَجِبتُ لِمَن خاف کیفَ لا یَفزَعُ إلی قولِهِ عَزَّ و جلَّ: «حَسْبُنا اللّهُ و نِعمَ الوَکیلُ» [۳]؟! فإنّی سَمِعتُ اللّهَ جلَّ جلالُهُ یقولُ بِعَقِبِها: «فانقَلَبوا بِنِعمَةٍ مِنَ اللّهِ و فَضلٍ لَم یَمسَسْهُم سُوءٌ». [۴] و عَجِبتُ لِمَنِ اغتَمَّ کیفَ لا یَفزَعُ إلی قولِهِ عَزَّ و جلَّ: «لا إلهَ إلاّ أنتَ سُبحانَکَ إنّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ» [۵]؟! فإنّی سَمِعتُ اللّهَ عَزَّ و جلَّ یقولُ بِعَقِبِها: «فاسْتَجَبْنا لَهُ و نَجَّیناهُ مِنَ الغَمِّ و کَذلکَ نُنْجِی المُؤْمِنینَ». [۶] و عَجِبتُ لمَن مُکِرَ بهِ کیفَ لا یَفزَعُ إلی قولِهِ: «وَ أُفَوِّضُ أمرِی إلَی اللّهِ إنَّ اللّهَ بَصیرٌ بالعِبادِ»؟! فإنّی سَمِعتُ اللّهَ جلَّ و تَقَدَّسَ یقولُ بِعَقِبِها: «فَوَقاهُ اللّهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا». [۷] و عَجِبتُ لِمَن أرادَ الدنیا و زینَتَها کیفَ لا یَفزَعُ إلی قولِهِ تبارکَ و تعالی: «ما شاءَ اللّهُ لا قُوَّةَ إلاّ باللّهِ» [۸]؟! فإنّی سَمِعتُ اللّهَ عزَّ اسمُهُ یقولُ بعَقِبِها: «إنْ تَرَنِ أنا أقلَّ مِنکَ مالاً وَ وَلَدا * فعَسَی رَبِّی أنْ یُؤْتِیَنِ خَیرا مِن جَنَّتِکَ» [۹] و عسی مُوجِبَةٌ. [۱۰] قرآن 🟢 «پس، بزودی آنچه را به شما می‌گویم به یاد خواهید آورد. و کارم را به خدا می‌سپارم؛ [۱۱] خداست که به [حال ]بندگان [خود ]بیناست». حدیث 🟡 #امام_صادق علیه السلام: در شگفتم از کسی که از چهار چیز می‌هراسد، اما چگونه به چهار چیز پناه نمی برد! در شگفتم از کسی که می‌ترسد، اما چرا به این سخن خداوند عزّ و جلّ پناه نمی برد: «خداوند ما را بس است و او چه نیکو کارگزاری است»؟ زیرا شنیدم که خداوند جلّ جَلالُه به دنبال این آیه می‌فرماید: «پس با نعمت و بخششی از جانب #خدا ، [از میدان نبرد] بازگشتند، در حالی که هیچ آسیبی به آنها نرسیده بود». و در شگفتم از کسی که اندوهگین می‌شود، اما چرا به این سخن خداوند عزّ و جلّ پناه نمی برد: «معبودی جز تو نیست، منزّهی تو، راستی که من از ستمکاران بودم»؟ زیرا شنیدم که خداوند عزّ و جلّ به دنبال آن می‌فرماید: «پس [دعای ]او را برآورده کردیم و او را از اندوه رهانیدیم و مؤمنان را چنین نجات می‌دهیم». و در شگفتم از کسی که به او نیرنگ زده می‌شود، اما چرا به این سخن خداوند پناه نمی برد: «و کارم را به خدا می‌سپارم، همانا خداوند به [حال ]بندگان بیناست»؟ زیرا شنیدم که خداوند جلّ و تَقَدَّسَ به دنبال آن می‌فرماید: «پس، خداوند او را از عواقب سوء آنچه نیرنگ می‌کردند، حفظ نمود». و در شگفتم از کسی که خواهان دنیا و زیور آن است، چرا به این سخن خداوند تبارک و تعالی پناه نمی برد: «آنچه خدا خواهد، نیرویی جز به [قدرت] خدا نیست»؟ زیرا شنیدم که خداوند عزّ اسمه به دنبال آن می‌فرماید: «اگر مرا از حیث مال و فرزند کمتر از خود می‌بینی، امید است که پروردگارم بهتر از باغ تو به من عطا فرماید». امید در اینجا مفید ایجاب و قطعیت است. --------- [۲]: غافر: ۴۴. [۳]: آل عمران: ۱۷۳. [۴]: آل عمران: ۱۷۴. [۵]: الأنبیاء: ۸۷. [۶]: الأنبیاء: ۸۸. [۷]: غافر: ۴۵. [۸]: الکهف: ۳۹. [۹]: الکهف: ۴۰. [۱۰]: الخصال: ۲۱۸/۴۳. 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·