#حسن (ع)؛ #جلوه_صبر_خدا
آخر, غربت هم اندازه اي دارد، صبر هم حدي دارد، غم هم... آه چه بگويم از غم هاي بيکران تو اي پيشواي غريب؟! گفتم: غريب؟! چه کنم که حروف، غير از لين تواني براي بيان حال تو ندارد؛ وگرنه کجا با يک کلمه مي شود به عمق غربت تو رسيد؟ حال تو را چه کسي جز خداي تو مي داند؟ تو حتي در ميان اهل خانه خود غريب بودي و نگاه غمگينت را حتي از همسرت مي پوشاندي. دلت شده بود خانه دردهاي نگفتني. جز به خواهرت، به چه کسي مي توانستي اعتماد کني، آنگاه که ظرف طلب کردي براي فوران درد اين سالها؟
آخرين فرمايش امام حسن(عليه السلام)
در آخرين روزهاي حيات پربار حضرتش، هنگامي که در بستر بيماري آرميده بود، يکي از ياران ايشان به نام جناده بن ابي اميه به خدمت امام شرفياب شده و عرضه داشت: «اي پسر پيامبر خدا مرا پند دهيد.» امام چنين فرمودند:
براي سفر آخرت آماده شو و توشه‌ات را پيش از فرا رسيدن اجل تهيه نما.
بدان که تو در جستجوي دنيايي در حالي که مرگ به دنبال تو است، هيچگاه انديشه و اندوه روز آينده‌ات را بر انديشه امروزت ترجيح مده.
بدان که اگر تو هر چيزي از دارايي دنيا را بيش از نيازت، گرد آوري و نگه داري، تنها خزينه‌دار ديگران خواهي بود.
براي امور اخروي خود آنگونه بيانديش که گويي فردا از جهان رخت برمي‌بندي
بدان که آنچه از دارايي دنيا به دست مي‌آوري، اگر در راه حلال مصرف شود حسابرسي خواهد شد، اگر در راه حرام خرج شود کيفر خواهد داشت و اگر در جاهايي که شبهه‌ناک است کار گرفته شود، سرزنش در پي دارد. بنابراين تو دنيا را مانند مرداري بدان و از آن در حد نيازت بهره برداري کن. حال آنچه را مصرف کرده‌اي، اگر حلال باشد تو از بي رغبتي به آن زياني نبرده‌اي، اگر حرام باشد از کار زشت دوري گزيده‌اي و به اندازه نياز از مردار استفاده کرده‌اي و اگر سرزنشي به دنبال داشته باشد، آسان و زودگذر است.
براي کارهاي دنيايي خود چنان اقدام کن که گويي ساليان دراز در جهان خواهي زيست و در مورد امور اخروي آنگونه بيانديش که گويي فردا از جهان رخت برمي‌بندي.
اگر ارجمندي بدون وابستگي خانوادگي و شکوه بدون سلطنت را طالبي، از خواري گناهکاري دور شو و لباس عزت فرمانبرداري از خدا را بر تن نما.
هرگاه به همنشيني با مردم نيازت افتد، اينگونه همنشيني را برگزين: کسي که چون با او مي‌نشيني بر وقار و شکوه تو مي‌افزايد، چون به او خدمتي مي‌کني از تو نگاهباني مي‌نمايد، هرگاه احتياج مالي داشته باشي به ياريت مي‌شتابد، آنگاه که سخن مي‌گويي تصديقت مي‌کند، اگر در مورد کاري شدت به خرج مي‌دهي با تو همنوا مي‌شود، چون براي کار ارزشمندي دست خود را پيش مي‌بري او نيز دست خود را جلو مي‌آورد، اگر از تو خطايي سر زند، آن را جبران مي‌کند، اگر از تو نيکويي ببيند همواره آن را يادآوري مي‌نمايد، اگر از او خواسته‌اي داشته باشي برآورده مي‌سازد، اگر از او جدا شوي، او به تو مي‌پيوندد و اگر بر تو مصيبتي وارد شود با تو همدردي مي‌کند.
همنشين تو بايد کسي باشد که از او به تو زياني نرسد، دشواري‌ها از جانب او براي تو پيش نيايد، در مسايل اساسي تو را خوار نگرداند و اگر مالي را بين خود تقسيم مي‌کنيد، او تو را بر خويشتن ترجيح دهد.
🌸🍃