نقش خواص درتضعیف حکومت حضرت علی علیه السلام – قسمت دوم علل و عوامل شکست حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام: ۱- بى تردید مى توان گفت : سه جنگ خونین و محنت زاى جمل ، صفین و نهروان، که در فاصله ها زمانى بسیار کوتاه به وقوع پیوست ، ضربه سنگینى بر اقتدار حکومت حضرت علیه السلام فرود آوردند ، به طورى که اگر این جنگ هاى فرساینده و پر دردسر و تفرقه انگیز نبود ، قطعاً وضع حکومت حضرت به مراتب بهتر از آن مى شد که ما در تاریخ با آن روبه رو هستیم . ولى آیا مى توان گفت : صرفاً بروز این جنگ ها ، موجب فروپاشى حکومت حضرت على علیه السلام شد ؟ قطعا، پاسخ این پرسش منفى است ؛ زیرا جنگ جمل با پیروزى سپاه حضرت على علیه السلام و جنگ صفین نیز پس از یکصد و ده روزه مبارزه به امضاى سند تحکیم و حکمیت منتهى گردید . جنگ نهروان نیز با پیروزى قاطع سپاه حضرت على علیه السلام و با بیش ترین تلفات خوارج و کم ترین شهید ازاصحاب آن حضرت به پایان رسید . بنابراین، نمى توان پذیرفت که جنگ هایى که چنین نتیجه اى پیروزمندانه به دنبال داشته اند ، موجب فروپاشى حکومت آن حضرت شده باشد . از این رو، باید به دنبال علل دیگرى رفت و راز سست شدن بنیان حکومت على علیه السلام را در جاى دیگر جستوجو نمود . ۲- با دقت درفرازهاى مختلف حکومت حضرت به روشنى به دست مى آید ، تا زمانى که مردم ازحضرت على علیه السلام حرف شنوى داشتند ومطیع فرامین آن حضرت بودند ، همواره على علیه السلام پیروزبوده واقتدارحاکمیتش محفوظ مانده بود . عقب نشینى وشکست وناکامى ازروزى آغاز گردید که مردم دست از تبعیت ازامامشان برداشته وازاطاعت ایشان سرباززدند . ضعف و ناتوانى حکومت ، زمانى نمایان گردید که مردم از آن حضرت جدا شدند و در این میان ، آن چه موجب موفقیت معاویه در جنگ صفین شده بود و توانسته بود جلوى حملات مالک اشتر را بگیرد و آتش بس را بر على علیه السلام تحمیل نماید، جدایى بیست هزار نفر از شمشیرزنان سپاه على علیه السلام از لشکریان اسلام بود ، نه ساز و کار جنگى و یا حملات سپاهیان دشمن ! با تأمل و دقت در تاریخ و درنگ در زمان آغاز غارت هاى معاویه در قلمرو حاکمیت على علیه السلام به روشنى به دست مى آید که تجاوز و حمله راهزنان شام به جان و مال و ناموس شیعیان على علیه السلام درست مقارن بروز تفرقه در میان سپاهیان حضرت على علیه السلام و نافرمانى سپاهیان اسلام از آن حضرت بوده است. بنابراین، شایسته است پیش از بروز جنگ ها، پدیده شوم عصیان گرى و سستى و کاهلى یاران على علیه السلام را در پیروى و فرمان برى از آن حضرت ، عامل انحطاط و از دست رفتن اقتدار حکومت ایشان بدانیم و به دنبال عواملى که موجب جدایى مردم از على علیه السلام گردید، باشیم . دست هاى ناپاکى بودند که در میان صفوف به هم پیوسته یاران حضرت ، تخم نفاق و تفرقه پاشیدند و موجب بروز اختلافات و تفرقه میان شیعیان آن حضرت شدند . به راستى چه حادثه اى رخ داد که از پى آن جمعیت انبوهى که سال ۳۵ هجرى گرداگرد حضرت را گرفته و با اصرار تمام ، آن حضرت را وادار به پذیرش خلافت نمودند ، به طورى که حضرت در این باره مى فرماید : « ازدحام مردم که هم چون بال هاى کفتار به سویم مى آمدند ، مرا به قبول خلافت واداشت، آنان از هر طرف مرا احاطه کردند به طورى که نزدیک بود حسن و حسین زیردست و پا له شوند، پهلوهایم در هم فشرد، مردم هم چون گوسفندانى (گرگ زده که دور چوپان جمع مى شوند) گرد من جمع شدند» (نهج البلاغه ، خطبه 3) ✾🍃🌸🍃✾••┈┈ حسینیه مجازی سردار سلیمانی https://eitaa.com/sardarfarmandehe 🇮🇷 🌹