امام باقر: بنی‌اسرائیل گفتند: «ای موسی! از خداوند بخواه برای ما گشایشی در این گرفتاری که به آن دچار شده‌ایم ایجاد نماید». موسی (نیز دعا کرد و خداوند به او وحی فرمود که آن‌ها را شبانه حرکت بده؛ موسی (عرض کرد: «پروردگارا! دریا پیش روی ایشان است! چگونه از آن عبور کنند»؟ خداوند فرمود: «تو برو! من به دریا دستور خواهم داد که مطیع تو گشته و برایت شکافته گردد». موسی (همراه بنی‌اسرائیل [از مصر] خارج شد و فرعون نیز به تعقیب ایشان پرداخت تا جایی‌که نزدیک بود به آن‌ها برسد و بنی‌اسرائیل، فرعون را مشاهده کردند که تا بالای سرشان رسیده است». موسی (خطاب به دریا گفت: «برایم شکافته شو»! دریا در جواب گفت: «هرگز چنین نخواهم کرد»! و بنی‌اسرائیل به موسی (گفتند: «ما را فریب داده و هلاک ساختی؛ ای کاش به حال خود رهایمان ساخته بودی تا فرعونیان ما را برده‌ی خویش سازند و اکنون [از مصر] خارج نشده بودیم تا این‌چنین کشته شویم». موسی (گفت: «هرگز پروردگارم همراه من است و مرا هدایت می‌کند. (شعراء/۶۲)». و آنچه جاهلانِ قوم موسی (نسبت به او انجام می‌دادند بر وی سنگین و گران آمد؛ و بنی‌اسرائیل همچنین گفتند: «ای موسی ! إِنَّا لَمُدْرَکُونَ تو گمان کردی دریا برای ما شکافته می‌شود تا از آن گذرکرده و برویم، درصورتی که فرعون و همراهانش به ما رسیده‌اند؛ آن‌ها همین‌هایی هستند که می‌بینیمشان و به ما نزدیک شده‌اند». اینجا بود که موسی پروردگارش را خواند و خداوند به وی وحی فرمود؛ عصایت را به دریا بزن. (شعراء/۶۳). تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۵۰ بحارالأنوار، ج۱۳، ص۱۱۶