آدمی اگر شریف باشد حتی اگر تمام عالم به ریشش بخندند و بگویند خام است و از روزگار عقب مانده باز هم از چارچوب مرامش پا بیرون نمی گذارد، او شرافت را نه برای تحسین خلق که برای آسودگی وجدان خویش نگاه می دارد، برایش همین بس که شب ، بی آنکه شرمنده خودش باشد سر بر بالین بگذارد و این آسودگی برای او غنیمتی ست بزرگ تر از هزار مدح و منصب ... ✅ سرو سهی @sarvecahi @sarvecahi