۴ سوال درباره واگذاری مالکیت پیام رسان سروش توسط صداوسیما: 1️⃣ چه اتفاقی افتاد که یکباره سازمان صداوسیما به این نتیجه رسید که دیگر نمی‌تواند مالکیت یک پیام‌رسان را تحمل کند؟ آیا محدودیت‌های بودجه‌ای و مالی بود یا انگیزه رسانه ملی برای اداره یک پلتفرم کاهش پیدا کرده است؟ ⁉️ شاید برای پاسخ به این سئوال باید ابتدا به این سئوال جواب بدهیم که «چرا صداوسیما به عنوان یک سازمان صوت و تصویر در تصدی‌گری یک پیام‌رسان ورود کرده بود؟» 2️⃣ سروش در اختیار یک نهاد حاکمیتی است. از این‌رو اطلاعات بیش از ۱۸ میلیون کاربر این پیام‌رسان نیز جزو اموال آن حساب می‌شود که جمعی از کاربران آن به اعتبار و پشتوانه صداوسیما در آن عضو شده‌اند و چه بسا اگر این سازمان حاکمیتی و تبلیغاتش نبود، این بستر شکل نمی‌گرفت. تکلیف اطلاعات کاربران در این واگذاری چه می‌شود؟ ‼️ آیا به یک شرکت خصوصی واگذار می‌شود؟ آیا از لحاظ حقوقی کاربر سروش می‌تواند از انتقال اطلاعاتش -که در بخش دولتی ثبت شده است- به بخش خصوصی راضی نباشد؟ آیا این جابجایی باعث سلب اعتماد عمومی برای ثبت اطلاعات در سرویس‌های دولتی و به خصوص دولت الکترونیک نخواهد شد؟ چرا که ممکن است یک نهاد دیگر، روزی دیگر قصد کند خدماتش را به بخش خصوصی واگذار کند! 3️⃣ آینده این پیام‌رسان چه خواهد شد؟ آیا واگذاری آن باعث رشد سروش خواهد شد یا باید این نقطه را آغازی بر پایان سروش بدانیم؟ پایانی که خیلی از کاربران ایرانی را به محصولات ایرانی شده پلتفرم‌های خارجی بدبین می‌کند. 4️⃣ سرمایه یک پیام‌رسان اعتماد کاربر به آن است. آیا می‌توان پس از ۳ بار تغییر مدیرعامل، دو بار تغییر پیمانکار و یک بار تغییر مالک، از این پس به سروش به عنوان یک پیام‌رسان قابل اعتماد تکیه کرد؟ ✅ گرچه خواسته زیادی است که در بحبوحه انتقال مسئولان پیام‌رسان سروش پاسخگو باشند، اما اگر پاسخی را به ۴ سئوال بالا مناسب دانستند، حتماً به باز شدن این کلاف سردرگم کمک خواهند کرد.