آه که گاه در غوغاهای زمانه و اشتغالات روزانه، اصل و هدف و معنای زندگی را به کلی فراموش می‌کنیم خدا را امام زمان را عشق را ، ارادت و بندگی را می‌شویم مثل چوب خشک عاری از هر احساس عاری از حیات همین طور، بی‌جهت دور خود می‌پیچیم و ارجمندترین ثروت و سرمایه خدادادی را عمر را سخاوتمندانه و یک جا به باد فنا می‌دهیم!! یادمان می‌رود از ازل، از عهد الست قرار بر همین بود که این همه غوغا عیار و مراتب صدق و صفا و ارادت و بندگی ما را محک بزند بله،گاه رفوزه می‌شویم بد جور هم،رفوزه می‌شویم با این حال اما، جان برادر!! نمره نیاورده و رفوزه شده‌ایم نمرده‌ایم که هنوز تا خدا هست، فرصت هست، مهربان ترین معلم و راهنما و راهبر عصر «ع» هست رفوزگی ها، همه قابل جبران است آقا و مهربان ترین معلم عصر روحی لک الفداء از خوبان و پاکان و مقربان، شاگرد زرنگ های مدرسه«انتظار» بسیار شنیده‌ایم که درهای این مدرسه حتی به روی رفوزگان هم باز است می‌پذیرند و می‌نوازند و به قله‌ها می‌رسانند سال‌هاست به همین امید «جمعه‌»ها، برای ثبت نام می‌آیم می‌نشینم اشکی می‌ریزم عریضه‌ای می‌نویسم پیر شدیم آقا در این مسیر موها، سپید شد و قدها، خمید این بار آیا نوبت ما هم می‌شود!؟ همین ✋ صلی الله علیک یا مولای یا اباصالح المهدی ٱدرکنا و ٱغثنا ✋ @mamin110