هدایت شده از  آیت الله حیدری‌ فر
استعمال کلمه اَحد در لغت و قرآن: «اَحد» در اصل «وحد» بوده. [۱] این لفظ به خاطر داشتن معنای خاص، جز خدا کسی را نمی توان با آن توصیف کرد. [۲] هرگاه این لفظ در سیاق نفی قرار گرفت، بر غیر خدا اطلاق می‌گردد; مانند: «ماجائنی من أحد» ولی اگر در قلمرو اثبات قرار گرفت، فقط به صورت مضاف استعمال می‌شود; مانند: أحدهم، أحد عشر. و به صورت غیر مضاف تنها درباره خدا اطلاق می‌شود; مانند: (قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَد). ---------- [۱]: [۱] المقاییس، ج۱، ص ۶۷. [۲]: [۲] قاموس، ج۱، ص ۲۷۳. 📚 کتاب منشور جاوید آیت الله جعفر سبحانی، تفسیر موضوعی قرآن، ج 1، ص 261 کانال دروس و اندیشه های استاد حیدری فر 🆔 https://eitaa.com/dorusheidarifar