یکی از شاگردان آیت الله العظمى اراکى (ره) نقل میکند : روزی رسیدم خدمت ایشان و عده‏ اى از علماء و بزرگان هم بودند. ایشان شروع کردند این چند بیت شعر را بخوانند : یا مَن بدنیا إشتغل قد غَرّه طول الأمل الموت یأتى بغتتاً القبر صندوق العمل اى کسى که دنیا تو را مشغول کرده و همه را فراموش کردی، قیامت و حساب و کتاب را؛ آرزوى طولانى شما را مغرور نموده است، اما ناگهان مرگ به سراغ شما خواهد آمد و قبر شما صندوق عمل است. بعد فرمودند: درِ صندوق عمل بسته است، وقتى که باز شد، معلوم می‌شود چه چیز توى صندوق بوده است؟! یک بچه در رحم مادر اگر کور یا شَل باشد یا عیب دیگری داشته باشد، احساس ناراحتى نمیکند، اصلا ناراحت نیست. اما وقتى به دنیا می‌آید، می‌فهمد که چشم او نابینا است، لذا شدیداً ناراحت می‌شود؛ آن کسانى هم که دنیا شدیداً آنها را غافل کرده و آخرت را فراموش کرده‏ اند، الآن نمی‌فهمند که چه وضعیتی دارند، بعد از مردن و در پاى حساب و کتاب، معلوم می‌شود چه وضعیتی برای زندگی خود در جهان آخرت ایجاد کرده‌اند. 🔹 پی‌نوشت عیب و نقص انسان‌ها در دنیا ناخواسته و وسیله امتحان ما است، اما مشکلات بزرگ و عمیق ما در آخرت، خودساخته و نتیجه اعمال خود ما است و پرواضح است که خود کرده را تدبیر نیست! @Sed_shervan