❌مطالب زیادی وجود داشته در این سالها از گزارش تا تحلیل و نقد که به چرایی افت بینندگان تلوزیون در دهه 90 پرداخته... با وجود اینکه سلبریتی هایی چون مهران مدیری، احسان علیخانی،رامبد جوان و دیگر سلبریتی ها در دهه 90 در تلوزیون بیشتر از دهه هشتاد حضور مداوم داشتند اما چرا دهه هشتاد تلوزیون پر مخاطب تر بود!؟ مساله کاهش مخاطبان تلوزیون به امروز و دیروز و پارسال و امسال برنمی گرده بلکه مساله ای است که سالهاست مطرح هست! یکی از دلایل عمده ی این مساله این بود که از تولید سریال و اثر داستانی به سمت برنامه سازی و جنگ و برنامه های مصاحبه محور رو آوردند، یعنی برنامه های سرگرمی و مسابقه جای آثار داستانی رو گرفت... یکی دیگر از دلایل واضح این مساله رونق فضای مجازی بود که موجب شد بخشی از اوقات سرگرمی مردم در این فضا سپری بشه و تلوزیون تنها عامل سرگرمی مردم نباشه. پس وجود سلبریتی ها به تنهایی هرگز برای صداوسیما مفید و باعث رشد مخاطب نبود، بلکه محتوای ارائه شده نیز در جلب مخاطب موثر بود. در دهه نود محتوا به حاشیه رفت و سرگرمی اولویت قرار گرفت و جذب مخاطب به هر قیمتی جای برنامه ریزی درست فرهنگی رو گرفت. بسیاری تحلیل هایی که در مورد سخت گیری و نظارت روی سریال های تلوزیونی میشه پوچ هست. چرا که سریال های دهه هشتاد و هفتاد با همین نظارت ها ساخته و پخش شده و اونقدر مخاطب داشتند و هنوز وقتی بازپخش میشن بازم مردم اونها رو تماشا می کنند! تکیه بیش از حد تلوزیون به چند کارگردان و نویسنده خاص برای سریال های تلوزیونی هم دلیل دیگر محدودیت و افت مخاطب تلوزیون بود. چرا که راه رو برای ورود فکرهای جدید و افراد جدید سالهاست بسته اند در حالی صداوسیما باید برای جذب فیلمنامه و افراد جدید برنامه و فکر و بخش به خصوصی داشته باشه... اما برخی دوست دارند القا کنند که اگر از خطوط قرمز عبور کنیم و مقداری فضای ولنگاری رو به صداوسیما بیاریم همه چیز درست میشه. این همون جریانی است که طی این سالها هم تلاش زیادی برای استحاله فرهنگی در تلوزیون داشته. نمایش خانگی مثالی واضح و روشن مقابل ماست که نه تنها کمکی به جامعه و فرهنگ نکرد بلکه تبدیل به معضل فرهنگی شد و خودش رقیب محتواهای سخیف سریال های ماهواره ای شده به طوری که دیگه سالهاست به شبکه جم و سریال ترکیه ای نیاز نیست. چون نمونه داخلیش رو داریم! 👆🏻👆🏻👆🏻