هیهات برادری چو عباس آید احمدی نژاد آنقدر ساده می پوشید آن قدر خودمانی بود آن قدر با مردم قاطی می شد آن قدر درد مردم را بلند بلند فریاد می زد که بی اختیار ذهن را به سمت شهید رجایی سوق می داد طرفدار مظلومان بود در پیشینه اش در ساختار قدرت محلی از اعراب نداشت نهایتا چند صباحی استاندار بود پیش از آن و شهردار تهران شجاعتش کافی بود برای رویارو شدن با انحصار گرایان زر و زور و تزویر زد زیر میز دوگانۀ اصول گرا و اصلاح طلب که به قول آقا از اساس بی اعتبار بود باور کردیم که رجایی تکرار شدنی است رجایی در احمدی نژاد تجلی یافته بود در ابتدا اما چه کنیم که پای بصیرتش لنگ می زد و ولایت مداری اش نصفه نیمه بود ولی فقیه را تا آنجا می خواست که به خط قرمزهایش خللی وارد نشود و قانون را وقتی احمدی نژاد رفت و روحانی آمد بالکل نا امید شدیم از تکرار رجایی روحانی رفت و رئیسی آمد از قوۀ قضاییه پیش از آن آستان قدس داماد آدم کله گنده ای هم بود او هم داماد داشت مثل قبلی برادر داشت مثل قبلی سال ها درون سیستم بود مثل قبلی شک داشتیم دل مان نمی آمد رجایی را خرج او کنیم و نکردیم دل دل می کردیم اما صفایش صداقتش مظلومیتش و تحول گرایی و عدالت محوری اش در دستگاه قضا و قاطعیتش شدند ملاک انتخابش آمد و حس کردیم از جنس ما مردم است امیدمان داشت جوانه می زد برای تکرار رجایی وقتی او را پای آن سفره یکبار مصرف و کاسه آش رشته دیدیم دل مان قرص شد خوزستان هرمزگان سیستان بوشهر کهگیلویه شدند مقصد سفرهایش از محروم ها شروع کرد سفرهای خارجی را بی درنگ پیوند می زد به سفرهای استانی در اوج کرونا رفت میان پرستاران و در اوج فتنه سنندج را به آغوش کشید رفت برای قدم زدن در خیابان و حال و احوال با غیوران کُرد رفت میان کارگران هفت تپه اما نه سوار بر لندکروز این میزان دوندگی برای مردم و در میان مردم ما را دوباره سر شوق آورد گویا خدا اراده کرده بود رجایی تکرار شود و شد و خواست حتی آخرین پرده از داستان رجایی و رئیسی یکسان باشد و شد حالا امیدها زنده است برای تجلی یک رجایی دیگر رجایی با آمدن و رفتن رئیسی به توان دو رسید و در هشتم تیرماه امید داریم به توان سه برسد و می رسد اگر بخواهیم اما رئیسی بازویی داشت در سیاست خارجی که رجایی نداشت وزیری داشت که حتی خامنه ایِ رئیس جمهور هم مانندش را نداشت وزیر خارجه ای با اینهمه ویژگی!؟ بصیر شجاع انقلابی کاربلد ولایت مدار فعال سیاستمدار مومن حاضر در میدان حامی مظلومان پشتیبان فلسطین و محور مقاومت اینها همه را در کدام وزرای قبلی یکجا سراغ داریم؟ شهادت در کنار رئیس جمهور بی شک مجال پرداختن به ویژگی های وزیر خارجه را تنگ می کند اما من بی دغدغه این دغدغه را جار می زنم که اگر رجایی دوباره تکرار شود آیا امیرعبداللیهان هم تکرار می شود؟ و بی اختیار این بیت در ذهنم نقش می بندد که آید به جهان اگر حسین دگری هیهات برادری چو عباس آید ✍ عبدالحسن رفیعی نژاد سوم خرداد ۱۴۰۳