🔴جریان‌های سیاسی را چگونه بشناسیم؟
🔹اگر با یک محصول هنری همانند فیلم، شعر، کاریکاتور و یا یک تحلیل سیاسی مواجه شوید، با چه روش و شاخصی به ارزیابی آن می‌پردازید؟ چگونه تشخیص می‌دهید که فلان محصول هنری، فکری یا سیاسی دقیقا همان تفکری را ارائه می‌دهد که شما دنبالش هستید؟ چگونه اطمینان پیدا می‌کنید که در دام حرف‌های جذاب و فریبنده برخی شیادان سیاسی و هنری گرفتار نشده‌اید؟
این‌ها سوالاتی است که می‌کوشیم در این یادداشت به آنها پاسخ دهیم؛ به طور کلی دو روش برای ارزیابی و قضاوت درباره محصولات فکری و هنری وجود دارد:
🔹روش اول مراجعه به خود محصول و بررسی تک‌تک اجزاء و جوانب آن می‌باشد؛ به عنوان مثال هنگامی که قصد تحلیل و ارزیابی یک فیلم را دارید، تک‌تک سکانس‌های آن را مورد بررسی قرار داده و براساس آن به یک قضاوت کلی درباره فیلم، دست پیدا می‌کنید؛ از آنجایی که در اغلب موارد، پیام‌های مختلف و ضد و نقیضی در فیلم گنجانده شده است، به احتمال زیاد با اطرافیان خود درباره برآیند کلی فیلم به اختلاف می‌خورید؛ ارزیابی یکی از شما نسبت به آن فیلم، مثبت و ارزیابی دیگری، منفی خواهد بود! ولی واقعیت آن است که نمی‌توان به صورت قطعی ادعا کرد "یکی از طرفین اشتباه می‌کنند"؛ چرا که هر کدام برای ادعای خود شواهدی از فیلم ارائه داده و قضاوت باب میل خود را از آن نتیجه می‌گیرند! در موضع‌گیری‌های سیاسی نیز داستان از همین قرار است؛ چه بسا در عرصه سیاسی افرادی باشند که دقیقا نقطه مقابل یکدیگر موضع‌گیری کرده و در عین حال مواضع خود را مبتنی بر اندیشه رهبر انقلاب قلمداد کنند! درباره این روشِ ارزیابی باید گفت که اگرچه اطلاعات خوبی را درباره محصولات فکری ارائه داده و لایه‌های زیرین فیلم یا مواضع سیاسی را آشكار می‌کند ولی در اغلب اوقات قادر به ارائه یک قضاوت صحیح و متقن نمی‌باشد؛ خصوصا با وجود پیچیدگی‌های زمانه کنونی و اختلاط چشمگیر حق و باطل در محصولات هنری، نمی‌توان به این روش بسنده کرد.
🔹در روش دوم به جای آن که غرق در جزئیات و ظرائف فیلم یا مواضع سیاسی شویم، اثر حاصل از آنها و به عبارتی انعکاس و بازتاب آنها در مخاطب را زیر ذره‌بین قرار می‌دهیم؛ آیا آن محصول فکری یا سیاسی، شاخص امید را در مخاطبان خود افزایش داد یا منجر به ناامیدی آنان از آینده شد؟ آیا حس وطن‌دوستی و میهن‌پرستی را در مخاطبان خود افزایش داد یا نقطه مقابل آن عمل کرد؟ آیا اعتماد عمومی به مسئولان کشور را ارتقا داد یا مخاطبان خود را نسبت به کارگزاران کشور بدبین کرد؟ آیا ایمان دینی مردم را تقویت کرد یا بذر تردید را در دل آنان کاشت؟ آن‌چه که در این روش اهمیت دارد، نه جزئیات و ریزه‌کاری‌های محصول بلکه برآیند کلی آن می‌باشد؛ چه بسا برآیند کلی یک محصول، سیاه‌نمایی از وضعیت یک کشور بوده و در نهایت منجر به ناامیدی مخاطب شود ولی با این وجود در خود فیلم نیز شواهدی بر غیر آن برآیند کلی نیز دیده شود!
🔸بیان مثالی در این زمینه خالی از لطف نیست؛ برخی افراد با استناد به بیانات رهبری مبنی بر مطالبه‌گری، نقد و ارزیابی عملکرد مسئولان، کار را تا جایی پیش می‌برند که اعتماد عمومی به کارگزاران نظام دچار خدشه می‌شود و عجیب‌تر آن که این اقدام خود را به پای تبعیت از رهبری نظام می‌نویسند! قدری صریحتر بگوییم؛ ابتدا به این تعابیر رهبری که درباره رئیسی عزیز گفته شده است توجه کنید: "کارآمد، باکفایت، جامع‌الاطراف، خستگی‌ناپذیر، کارآزموده در مدیریت‌های کلان، مظهر شعارهای انقلاب، مردمی، فداکار، خدمتگزار صمیمی، مخلص و باارزش، برخوردار از صلاح و امانت، دارای سوابق درخشان مدیریتی، مجاهد، مخلص، ساده‌زیستی، مواضع انقلابی، روحیه جهادی"(https://khl.ink/f/56516 )
🔹حال برای لحظاتی ادعای برخی افراد که عناوینی همچون "انقلابی"، "ملی‌گرا"، "وطن‌دوست" و... را یدک می‌کشند نادیده بگیرید و به این پرسش فکر کنید که آیا اثر و نتیجه مواضع آنان، مخاطبان را به چنین صفاتی درباره شهید رئیسی سوق می‌داد؟! اگر پاسخ مثبت باشد روشن می‌شود که مواضع آنان، در خط رهبری بوده و می‌توان آنان را یک عنصر انقلابی دانست ولی اگر پاسخ منفی است آیا نباید در پیگیری و اعتماد به چنین افراد و کانال‌هایی تجدیدنظر کرد؟!
✍مدیر عقال
https://eitaa.com/serat12110