🔰«وَ اسْمَعْ دُعائِى إِذا دَعَوْتُكَ.» [خدايا!] دعاى مرا بشنو هنگامى كه تو را مى‏خوانم. 🔸حقيقت تقاضاى شنيدن خداوند در این فراز از اين مناجات، بنده از خداوند متعال تقاضاى شنيدن دعاى خود را بكند و در حقيقت اين درخواست، در مقام خطاب به مولاى خويش است كه مى‏ خواهد از اين طريق با او انس گرفته و به گونه‏ اى به او ابراز محبت كرده و توجه او را به خود جلب كند، مانند محبّى كه به محبوبش مى‏ گويد: گوش به من بسپار، مى‏ خواهم سخنم را بشنوى. 🔹حضرت حق هرگز از اين تقاضا متأثر نمى‏ شود بلكه عبد با اين عمل و تقاضا، زمينه و قابليت وجودى خود را براى دريافت فيض از حق تعالى ـ يعنى ظهور صفت سمع او ـ آماده مى‏ كند. 🔸 به عبارت ديگر هنگام توجه به حق و خواندن او، بايد فقط دل را به او بسپارد تا دعاى او صادق باشد؛ زيرا در غير اين صورت دعا، خواندن او نيست بلكه لقلقه‏ ى زبان است. 🌸کانال نشر بیانات استاد تحریری👇👇👇 http://eitaa.com/joinchat/2737373185Cddac684369