استاد تحریری: 🔴انسان در مقام تضرّع، بايد دو حالت داشته باشد: 1⃣اوّل: دور بودن از خود و شؤون خويش؛ 2⃣دوم: وصل به حق تا زمينه‏ اش كامل گردد. ☑️حقيقت حالت از كمالات نفسانى هر انسان مؤمنى است كه هم بايد در حالت دعا اين گونه باشد: «ادْعُواْ رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً إِنَّهُو لاَ يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» پروردگار خود را به زارى و نهانى بخوانيد كه او از حد گذرندگان را دوست نمى‏ دارد. 🔶هم با حالت بايد اين گونه باشد تا ايمان و خشوع خود را به حق تعالى اظهار نمايد: «وَاذْكُر رَّبَّكَ فِى نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً» و در دل خويش، پروردگارت را با تضرع و ترس ياد كن. 🔶تضرّع در روايات، به بالا بردن دست‏ها يا حركت انگشتان به راست و چپ تفسير شده كه اين حالت، نشانه‏ ى تضرّع باطنى است مانند اين كه شخص با اين كار، حالت بريدن از غير حق را نشان مى‏ دهد. 🔶اگر در عبد فقط حالت بريدگى از خلق پديد آيد و به كمالات حق توجه نداشته باشد، براى او نسبت به موجودات، كمالات و دارايى‏ هاى آن‏ها حالت بى‏ تفاوتى به وجود مى‏آيد، و برايش در ارتباط با آن‏ها حركتى به وجود نمى‏ آيد و به دنبال كسب كمالات نمى‏ رود. 🔶اگرچه اين حالت تا حدودى خوب است، ليكن كمالش در اين است كه در عين وجود چنين حالتى، به كمال مطلق نيز وصل شود و دل به حقيقت مطلق بسپارد. 🌸کانال نشر بیانات استاد تحریری👇👇👇 http://eitaa.com/joinchat/2737373185Cddac684369