آسیبهای احتمالی تکفرزندی در خانوادهها میتواند شامل موارد زیر باشد:
1. تجربه اجتماعی محدود: تک فرزند ممکن است فرصتهای کمتری برای ارتباط با همسالان و یادگیری مهارتهای اجتماعی در خانه داشته باشد.
2. فشارهای عملکردی: در برخی موارد، والدین ممکن است انتظارات بالایی از تنها فرزند خود داشته باشند که میتواند منجر به استرس و اضطراب شود.
3. کمبود مهارتهای تعاملی: تکفرزندان ممکن است کمتر در مورد مهارتهای حل تعارض و کار گروهی یاد بگیرند، زیرا این مهارتها معمولاً در تعاملات با خواهران و برادران توسعه مییابند.
4. احساس تنهایی: تک فرزندان ممکن است بیشتر در معرض احساس تنهایی قرار گیرند، به ویژه در زمانهایی که نیاز به همدلی و حمایت خانوادگی دارند.
5. بار مسئولیت در سنین بالاتر: در برخی فرهنگهای اسلامی، فرزندان مسئولیتهای خاصی نسبت به والدین سالخورده دارند. تکفرزندان ممکن است فشار بیشتری را در مراقبت از والدین پیر خود احساس کنند، به خصوص اگر منابع کمکی دیگری در دسترس نباشد.
با این حال، این موارد تنها برخی از چالشهای احتمالی هستند و نباید به عنوان تجربیات عمومی تمام تکفرزندان در نظر گرفته شوند. همچنین، والدین و جامعه میتوانند با فراهم کردن محیطهای حمایتی و فرصتهای مناسب برای تعامل اجتماعی، بسیاری از این چالشها را کاهش دهند. در نهایت، سلامت و شادکامی کودک به تعادل و محبت در خانواده و جامعه بستگی دارد.
✍️ روح الامین رشیدی
———————