⛔️ انسان باید بداند که در اول حیوان بوده؛ سلسله نسب خودش را به این نزند که جد من که بوده، پدر من که بوده. سلسله نسب خودش را به کودکی و حیوانیت خودش برساند که من یک حیوان هستم. ❌ و این خیلی فایده دارد. برای این که آن وقت دیگر به خودش به نظر یک موجود خیلی مهم نگاه نمی کند. وقتی من حیوان بودم یعنی چه؟ ❌ معنا کردن این مسائل دقت می خواهد، لابراتوار می خواهد، آزمایشگاه می خواهد. با حرف آدم اخلاق فهم و اخلاقی نمی شود، مجاهد نمی شود، مبارز و انسان ساز نمی شود، خودساز نمی شود. با خواندن، با کتاب نوشتن، با سخنرانی کردن مثل بنده مثلاً، با نمره خوب گرفتن مثل شما که نمره خوب بگیرید، به این ها نیست. باید انسان عمل بکند تا سلسله ارتباط خودش را درک بکند که من چی هستم و چه کاره هستم؟ 🛑 یکی از راه هایش- شما ببینید نتیجه دارد یا نه- این درخت هایی که در مدرسه هست معمولاً پای آن ها لای برگ هایش یا پوسته آن ها یک حیواناتی هستند، حیوانات خزنده، این ها مثل کرم اند یا همان کرم اند. آدمی که می خواهد خودش را بشناسد باید برود یکی از آن ها را پیدا کند در یک ظرفی بگذارد جلویش بگذارد تنها در حجره، آن وقت فکر کند. هم خداشناس می شود هم خودشناس. خودشناسی از این که این من، یک وقتی مثل این بودم، آن موقع که در شکم مادرم بودم همین بودم، غیر از این که نبودم. 🛑 این از جهت خودشناسی، پس من کسی نیستم. برای چه من باد کنم به خودم بگویم من، من؟! جوان، جوان! این همه را باد می کنند به نسل جوان که به نسل جوان بگویند این کار را بکن تا بفهمی چه هستی، چه بودی، چه بودی! ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama