💠صفت پنجم: دنائت همت و مذمت آن 🔅آن عبارت است از و قصورهمت از طلب کارهای بزرگ و امور عظیمه خطرناک و قناعت نمودن نفس به شغل های پست و اعمال جزئیه. 🔅و این صفت خبیثه نتیجه و است و ضد این صفت، است که عبارت است از نمودن در مراتب عالیه و مناصب متعالیه و طلب کردن کارهای بزرگ. 🔅کسی که همت او عالی باشد به امور جزئیه سر فرود نیاورد و به طمع منافع خسیسه دنیویه خود را نیالاید و از بیم مضرت و خطر، دست از مطلوب خود باز ندارد. 🔅بلکه دنیا و مافیها در نظر او ، و لذات جسمانیه در پیش او است. نه از رو آوردن دنیا به او شاد و فرحناک و نه از پشت کردنش محزون و غمناک می شود. 🔅بلکه صاحب این صفت، چون قدم در راه طلب نهاد و در صدد تحصیل مقصود بر آمد نه او را بیم جان است و نه پروای سر، نه از شمشیر می ترسد و نه از خنجر. 🔅و چون این صفت به مرتبه رسید صاحب آن طالب مقصد اعلی می گردد و حقیقی از برای او هم می رسد و مشتاق می شود. بلکه همچنان که در اخبار وارد شده: «تحفه ای بهتر از مردن در نزد او نیست، و شادی ای بالاتر از مفارقت از دنیااز برای او حاصل نمی شود». 🔅و این صفت، نتیجه و است و بالاترین فضایل نفسانیه و اعظم مراتب انسانیت است؛ زیرا که هر که به جائی رسید و به مراتب ارجمند، سرافراز گردید به واسطه این صفت شد. 🔅آری صاحب این صفت هرگز خود را به مرتبه پست راضی نمی کند و به امور جزئیه دنیه سر فرود نمی آورد. 🔅پس دامن طلب بر میان می زند و کمر همت می بندد تا خود را به مراتب بلند رساند و خداوند عالم در انسان و جبلت آن، چنین قرار داده که به هر کاری کمر بندد و به هر امری که پیشنهاد خود سازد و در آن سعی و اجتهاد کند البته از پیش برمی دارد و به مطلوب خود می رسد. 🔅«و الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا» یعنی: «هرکه در راه ما جهد و سعی کرد ما راه و منزل خود را به او می نمائیم». 🔅«من طلب شیئا و جد وجد» یعنی: «هر که در طلب چیزی بر آمد و کمر اجتهاد در آن بر میان بست البته آن را می یابد». 🔅و بدان که شهامت که یکی از صفات حسنه است از نتایج علو همت است و آن عبارت است از: بودن آدمی بر انجام رسانیدن امور عظیمه که نام او به مرور دُهور در صفحه روزگار باقی بماند. 👈شکوفه های سعادت 👉@sh_saadat