ابدیت خودت را می سازی آیا می دانی آن روح الهی در زیر کوه سنگین من مرده است ؟! آن روح الهی تو هم نیاز دارد، او هم غذایی نیاز دارد، آیا فکری برای غذای روحت کرده ای ؟! غذای روح تو نور است، عذای روح تو حکمت است. آیا به این فکر کرده ای که من باید روح خودم را هم سیر کنم و اصل من همان روح من است. چند سال دیگر باید زندگی کنی ؟! ده سال ؟ بیست سال ؟ صد سال ؟ هزار سال ؟ یک میلیون سال ؟ یک میلیارد سال ؟! تو تا ابد هستی و برای ابد باید زندگی کنی. آیا برای ابدیت خودت فکری کرده ای ؟! آیا می توانی ابد را تصور کنی ؟؟ چه نیاز داری تا بتوانی حیات ابدی خودت را تامین کنی ؟ «ما با کارهای شبانه روزی خود، ابدیت خود را می سازیم» - علامه طباطبایی