💑 قابل توجه آقایان عزیـز! 🔸آقای عزیز اگه خانومت هر روز چند بار ازت می‌پرسه کی برمی‌گردی خونه، نمی‌خواد کارآگاه بازی در بیاره، این عادت زن هاست...! 🔸همسرت می‌خواد وقتی که میرسی خونه، شام آماده باشه و همه چیز مرتب باشه. پس بهش بگو که شب چه ساعتی برمی‌گردی خونه... 🌐 🔵 یکی از اشتباهاتی که قبل از ازدواج انجام میدن اینه که سوالات کافی و مناسب رو نمی پرسن. ♦️ ممکنه این اشتباه به خاطر این باشه که دخترخانم یا آقا پسر میترسه رابطه عاشقانه خراب بشه ... مثلا ازش بپرسه آیا شما نماز میخونی..بگه نه. ✅ نمی خواد جواب سوالات رو بدونه چون فکر میکنه که اگر جواب این سوالات رو بدونه دیگه نمی تونه ازدواج کنه به بیان دیگه با واقعیت نمیتونه کنار بیاد. یا حتی ممکنه بترسه از سوال پرسیدن و فکر کنه شاید طرف مقابلش همین سوال رو ازش بپرسه‌‌... 🔸 گاهی وقتا به نشونه هایی که به ما هشدار می‌دن توجه نمی کنیم . برای مثال دخترخانم و آقا پسری که در مرحله آشنایی هستند و آقای یکسری رفتارها نشون میده که مشخص میشه این رابطه عاقبت خوبی نداره اما دختر خانوم کارهاشون رو مدام توجیه میکنه نه اصلاً خسیس نیست به خاطر موقعیت الانه که حتما نداره.. یا اینکه بوی سیگار میده... حتماً از کنار کسی رد شده که سیگار میکشیده. یا حتی خانومی که میخواد با یه آقایی ازدواج کنه که به خاطر دست بزن از زن قبلیش‌جدا شده.. و این خانم توجیه میکنن برای خودشون که حتما زن بدی بوده..هرچند تاکید می‌کنیم که هر رفتاری ریشه ای داره. 🌐 کودک خود را تشویق به فکر کردن کنید حواستان باشد که کودک خود را به انجام کار های خلاف خواسته‌اش وادار نکنید. هرچند گاهی لازم است کودک کار هایی خلاف خواسته‌اش انجام دهد، اما همیشه نباید چنین توقعی از او داشته باشید. هر چند در دورانی اطاعت کامل از والدین مرسوم بوده، اما امروزه اینطور نیست و این رسم منسوخ شده. علاوه بر این کار هایی که باعث منجمد شدن تفکر و خلاقیت در کودک می شود به هیچ‌ وجه پذیرفتنی نیست. اگر دوست ندارید فرزند شما کاری را انجام دهد بهتر است به جای زور گویی یک دلیل منطقی و عقلانی برای آن پیدا کنید و جلوی تفکرات و خلاقیت کودک را نگیرید. تفکر می تواند باعث افزایش اعتماد به نفس کودک دلبند شما شود. 🌐 زمانی که فرزندانمان کوچک اند، نسبت به رفتار های اشتباه آنها صبرمان بیشتر است و در کنار خنده هایش، اشک هایش را هم تاب می آوریم، در کنار تمیزی و عطر و بویش، کثیفی و بوی تعفن کهنه یا پوشکش را تحمل می کنیم و در کنار سلامت و شادابی اش، بر بیماری و ناخوشی او صبر می نماییم و... اما وقتی بزرگ تر می شود، به جای اینکه صبرمان بیشتر شود برعکس اندک میشود و دیگر آن ها را بر نمی تابیم. وقتی مرتکب اشتباه می شوند با تندی به آن ها می تازیم و سرزنش و توبیخشان می کنیم، در حالی که وقتی کوچک بودند و روی لباسمان خرابکاری می کردند در عین ناراحتی می خندیدیم و بعد از تمیز کردنش، لپش را محکم بوسیده و نوازشش می کردیم. چرا با بزرگ شدن آن ها صبر ما کمتر می شود؟ علت آن است که وقتی کوچک اند تقریبا همه ی اشتباهات آن ها را غیر عمد و سهوی می دانیم و مقصر قلمدادشان نمی کنیم، ولی از سنی که زبان باز می کنند کم کم بیشتر اشتباهاتشان را عمدی و اختیاری می دانیم و زمانی که به نوجوانی می رسند، تمام رفتار هایشان را برنامه ریزی شده و عمدی تلقی میکنیم و بر آن ها برچسب توطئه گر و حیله گر می زنیم. خطای ما در این است که رشد عقل را در فرزندانمان دلیل بر این می دانیم که آن ها نباید خطایی مرتکب شوند و مانند فرشته ها پاک و بی عیب باشند #چگونه‌به‌فرزندان‌خود‌آموزش‌ندهیم؟ 🌐 @shabnamshabna