خدیجه [سلام الله علیها] الگوی منتظران
بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین.
دهم رمضان سال دهم بعثت بود که جامعه‌ی کوچک، محدود و نوپای اسلامی، بانوی بزرگ خود، ام‌المؤمنین خدیجه‌ی کبری سلام الله علیها را از دست داد.
رسول خدا صلی الله علیه وآله در مصیبت فقدان ایشان و عموی بزرگوارش جناب ابوطالب علیه السلام که سه روز قبل از آن رحلت کرده بود، سال دهم بعثت را عزای عمومی اعلام کرده، «عام الحزن ؛ سال غم و اندوه» نامید.
از خصوصیات و صفات و خدمات بانوی اول اسلام مطالب زیادی گفته شده، اما من بر آن‌ام به مسأله‌ای در شأن و شخصیت ایشان اشاره کنم که مغفول مانده است!
از آن زمانی که عیسی مسیح علیه السلام در جمع حواریون خود، مژده‌ی ظهور نبی آخرالزمان احمد صلی الله علیه وآله را داد، قرن‌ها گذشته بود. جامعه به دردهای عمیقی دچار شده و در منجلابی از فساد و تباهی و جهل و نفاق غوطه‌ور بود و کسی فرصت فکر کردن به چیزی غیر از تمنیات زودگذر دنیا و غارت و چپاول همنوعان خود نداشت.
گاهی کاهنی، راهبی، در گوشه‌کناری یافت می‌شد که با مراجعه به آثار و تعالیم سلف خویش، از روی شواهد و قرائن، نزدیکی ظهور آن کس که فرزند مریم سلام الله علیهما بشارت‌اش را داده بود را حدس و تخمین بزند اما کسی منتظر ظهور و قدوم او نبود!
تنها یک نفر بود که بیتاب دیدار جمال دل‌آرا و طلعت نورانی آن آفتاب عالم‌تاب بود و او کسی نبود جز «خدیجه دختر خویلد» که در یکتاپرستی و پاکی و پاکدامنی شهره بود به نحوی که طاهره‌اش می‌خواندند.
آری! پسرعمویش ورقة بن نوفل که سری از آثار به جا مانده از انبیای پیشین علیهم السلام درمی‌آورد، خبر داده بود همین سال‌هاست که جهان به نور خاتم پیامبران علیه وآله وعلیهم السلام منور بشود. او گفته بود بهترین، پاکترین، زیباترین، ثروتمندترین، و باشخصیت‌ترین دختر مکه همسر وی خواهد شد.
دل خدیجه‌ی جوان شیفته و فریفته‌ی کسی شده بود که هنوز ظهور نکرده بود!!!
در دل، غبطه‌ی آن عروس سعادت‌مند و خوشبختی را می‌خورد که قرار بود معشوقه‌ی معشوق و محبوب تمام عالمیان و حبیب خدای عالمیان شود.
در دل آرزو می‌کرد کاش آن بانوی خوشبخت من باشم.
«محمد امین» نوه‌ی یتیم عبدالمطلب، آوازه‌ای به هم زده بود و نامش همه‌جا ورد زبان‌ها بود؛ نه به خاطر ثروت و قدرت و ... که هیچ‌یک از آنها را نداشت؛ بلکه به خاطر خصال حمیده و صفات پسندیده‌اش تحسین همگان را برانگیخته بود.
خدیجه که چشمان منتظر و دل بی‌قرارش جستجوگر آخرین فرستاده‌ی خدا بود، وقتی باب همکاری تجاری او و جوان رعنای قریش باز شد و نشانه‌های رسول موعود را در وی یافت، از هول و شوق رسیدن به تمنای دل وابسته‌اش، خود پیش‌قدم شده، پیشنهاد ازدواج به سید اولاد آدم صلی الله علیه وآله داد؛ حتی مهر خود را از مال خود تعیین نمود و این آغازی بود بر ایثار و از خودگذشتگی خدیجه سلام الله علیها در حق حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله که تا آخرین لحظات عمر شریف‌اش ادامه یافت.
خداوندا! اگر انتظار آن بود که مادر فاطمه علیهما السلام به نمایش گذاشت و در راه کسب خوشنودی تو، همه‌چیزش را به پای رسول الله صلی الله علیه وآله ریخت و در محضرش مانند یک کنیز زندگی کرد، پس منتظر امام زمان ارواحنا فداه بودن ما لافی گزاف بیش نیست که از این انتظار بی‌روح خود، به درگاه تو و ولی غائب‌ات شرمسار و سرافکنده‌ایم.
يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ ...😭
والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته
علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی)
شنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۲ ؛ ۱۰ رمضان ۱۴۴۴
@shabnamshabna