خداشناسی از منظر قرآن و نهج‌البلاغه مجلس سی‌ام: بازگشت همه به سوی خدا و حساب‌رسی اعمال بندگان توسط خدا قال الله تعالیٰ: - الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا للهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ. سوره‌ی بقره، ۱۵۶. ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻠﺎ ﻭ ﺁسیبی ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺳﺪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﻣﻤﻠﻮﻙ ﺧﺪﺍﻳﻴﻢ ﻭ ﻳﻘﻴﻨﺎً ﺑﻪ ﺳﻮی ﺍﻭ ﺑﺎﺯﻣﻰ‌ﮔﺮﺩﻳﻢ. - إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ «.» ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم «.». سوره‌ی غاشیه، ۲۵ و ۲۶. ﻗﻄﻌﺎً ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺎﺳﺖ. ﺁﻥ‌ﮔﺎﻩ بی‌ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺣﺴﺎﺑﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ‌ی ﻣﺎﺳﺖ. قال امیرالمؤمنین علیه السلام: - سَمِعَ رَجُلًا يَقُولُ إِنَّا للهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ فَقَالَ إِنَّ قَوْلَنَا إِنَّا للهِ إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْكِ وَقَوْلَنَا وَإِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْكِ. نهج‌البلاغه، حکمت ۹۹. [شنيد كه شخصى گفت إِنَّا للهِ ...] فرمود: اين سخن ما كه مى‏‌گوييم «ما همه از آن خداييم» اقرارى است به بندگى، و اينكه مى‏‌گوييم «بازگشت ما به سوى او است» اعترافى است به نابودى خويش. - اَلْحَمْدُ للهِ الَّذِي إِلَيْهِ مَصَائِرُ الْخَلْقِ وَعَوَاقِبُ الْأَمْرِ. نهج‌البلاغه، خطبه‌ی ۱۸۲. ستايش خداوندى را سزاست كه سرانجام خلقت، و پايان كارها به او باز مى‏‌گردد. توضیح همه‌ی سخن پیرامون خداشناسی به همین ختم می‌شود که ما همه بنده و مملوک خدا هستیم، و بازگشت همه‌ی ما به سوی اوست و خداوند است که به حساب اعمال همه‌ی ما رسیدگی خواهد کرد.