رشحی از فضیلت زهرای اطهر بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین از رسول مکرم اسلام منقول است: كَمُلَ من الرِّجالِ كثيرٌ وَلم يَكمُل مِن النساءِ الّا أربعة آسية بنت مزاحم امرأة فرعون ومريم بنت عمران وخديجة بنت خويلد وفاطمة بنت محمّد صلّى اللّٰه عليه و آله «تفسیر صافی، ج۵، ص۱۹۸» از مردها، افراد زیادی [در طول تاریخ] به اوج کمال [ایمان] رسیده‌اند؛ ولی از زن‌ها، احدی به اوج کمال ایمان نرسید، مگر ۴تن: آسیه، مریم، خدیجه، فاطمه. قرآن کریم، در آیات تحریم۱۱، قصص۹، از همسر فرعون به نیکی یاد کرده: - آسیه، در حق موسای نوزاد شفاعت کرد، و او را از گزند فرعون ایمن ساخت، بلکه فرعون را متقاعد کرد که حضرتش را به فرزندی بپذیرند. - آسیه، پنهانی به حضرت موسی ع ایمان آورد و ایمان خویش را مکتوم می‌داشت؛ هنگامی که از اقرار به ربوبیّت فرعون سر باز زده، ایمان خود را آشکار ساخت، فرعون او را شکنجه‌ها و عذاب‌های بسیار کرد که لاجرم بر اثر شدت صدمات وارده، به شهادت رسید؛ در وقت گرفتاری به عذاب‌های فرعون، از خداوند خانه‌ای در بهشت طلب کرد که از همه‌ی ظالمین، از جمله شوی خودش خلاصی و نجات یابد. اینها همه، عظمت شأن و معرفت بالا و ایمان والای آن بانوی بزرگ و پرهیزکار را می‌رساند؛ اما ... اما در قیاس با سیدةالنساءالعالمین من الاولین والآخرین، حضرت فاطمه سلام الله علیها، مانند طفل دبستانی، نسبت به اعلم علما و دانشمندان بود؛ این، از فضائل عدیده و بی‌شمار مستوره‌ی کبریٰ سلام الله علیها، به خوبی نمایان است: - آسیه، در بیت کفر بود؛ فاطمه، فی بیوتٍ اذن الله ان ترفع ویذکر فیها اسمه. - آسیه، همسر بزرگترین طاغوت تاریخ بشر بود؛ فاطمه، حلیله‌ی سید الاوصیاء من الاولین والآخرین. - آسیه، در حق موسی شفاعت و مادری کرد (در حالی که از آینده و موقعیت ممتاز فرزندخوانده‌ی خویش بی‌خبر و بی‌اطلاع بود [و ای‌بسا [چون آن‌زمان هنوز منور به نور ایمان نشده بود] اگر از طلعت نورانی او مطلع می‌شد، به تیغ فرعونش می‌سپرد]؛ فاطمه أم‌ابیها بود؛ هنگام تولد، به یگانگی خدا، و رسالت پدرش، و ولایت شوهرش، و وصایت اولادش گواهی داد؛ او می‌دانست برای چه کسانی مادری و همسری می‌کند. - آسیه، ثمره و جگرگوشه‌ای نداشت؛ فاطمه، ام‌الحسنین و ام‌الائمة النجباء است - آسیه، تنها زمانی دست به دعا بلند کرد و از خدا سکونت در خانه‌ی بهشتی را ساکن شد، که از مظالم فرعون به ستوه آمده، در آستانه‌ی شهادت قرار گرفت؛ فاطمه، جام بلای عشق الهی را لاجرعه سرکشیده بود و قبل از خلقت، در عوالم پیشین، امتحان پس داده بود؛ امتحنکِ الله الذی خلقک قبل ان یخلقک، فوجدک اما امتنحک صابراً - آسیه، تنها برای خود دعا کرد؛ فاطمه، در دعا، شعارش «الجار ثم الدار» بود. - آسیه، به جرم ایمان شخصی خودش بلا دید و شهادت را روزی‌اش کردند؛ فاطمه، به دفاع از حریم ولایت، و در راه بازداشتن امت از انحراف، شهد شهادت نوشید - آسیه، بر کسی ولایت نداشت؛ فاطمه، جمیع انبیاء بر فضل و ولایتش معترف گشتند، او حجةالله علی الحجج است. - آسیه، وارد محشر می‌شود، بدون کوچکترین تشریفاتی؛ فاطمه، از عرش ندا می‌رسد «غضّوا ابصارکم! فاطمه دختر محمد است که عبور می‌کند»! - آسیه، روز قیامت، شفیع کسی نیست؛ فاطمه، بزرگ شفیعه‌ی روز جزاست؛ یا وجیهةً عند الله اشفعی لنا عندالله - آسیه، در محشر، و در بهشت، یکی از خادمه‌های بزرگ کنیز خدا، و ملیکه‌ی ارض و سماء، حضرت فاطمه‌ی زهرا سلام الله علیها است. اللهم صل علی فاطمة وابیها وبعلها وبنیها والسر المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) پنج‌شنبه ۲۳ آذر ۱۴۰۲ ؛ ۳۰ جمادی الاول ۱۴۴۵ @shabnamshabna