آشیخ عبدالرحمن ؛ مجتهد مرزبان
بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین.
سال ۱۳۸۵ که عتبات مشرف بودم، برای نخستین‌بار توفیق زیارت آیت‌الله العظمی سیستانی نصیبم شد؛ معظم‌له پرسیدند: اھل کجا ھستی؟
عرض کردم: اھل ایلام.
با صدایی کش‌دار، فرمودند: ایییلااااممم؛ خدا آشیخ عبدالرحمن را بیامرزد!!!
ھمچنان که غرق تعجب بودم و در دل به حافظه‌ی قوی آیةالله مرحبا می‌گفتم، لحظه‌ای فکرم رفت پیش مرحوم «آیت‌الله عبدالرحمن حیدری ایلامی» که چه منزلت والایی نزد فضلای نجف داشته، که حالا مرجعیت اعلای عراق، بعد از گذشت اینهمه سال، با شنیدن نام ایلام، به یادش افتاده، از او به بزرگی یاد می‌کند؛ آنهم با اسم کوچک!!!
آری! مرحوم «شیخ حیدری» عالمی مجتهد و مبارزی نستوه بود که در سال ١٣٠۴ه‌ش در شهر ایلام دیده به جهان گشود، و از ھمان عنفوان نوجوانی، با ھجرت به کربلای معلی و نجف‌اشرف، نزد استادان بنام آن دیار تلمذ کرده، به درجه‌ی اجتهاد دست یافت.
در سال ١٣۵۴ به ایلام بازگشت و به مبارزه با رژیم پهلوی و موضع‌گیری در برابر ددمنشی‌ھای عمال شاه پرداخته، رھبری مبارزین را بر عهده گرفت.
نمایندگی ولی‌فقیه (امام خمینی) در استان و نیز، نمایندگی مردم در مجلسین خبرگان قانون اساسی و رھبری، از نقاط برجسته‌ی کارنامه‌ی آن عالم بزرگوار است.
به گفته‌ی مرحوم آیت‌الله ھاشمی رفسنجانی (در مصاحبه‌ی روزنامه‌ی کیهان با وی، تحت عنوان «بی‌پرده با هاشمی»)، آیت‌الله حیدری، جزء اولین نفراتی بود که در خبرگان به دفاع قاطع از اصل «ولایت‌فقیه» مبادرت نموده، در مقابل تفکر لیبرالیستی افرادی چون بنی‌صدر ایستاد. هاشمی در آن مصاحبه‌ی ده قسمتی، تصریح کرده: وقتی صحبت اصل ۱۱۰ قانون اساسی و بحث ولایت‌فقیه پیش آمد، بنی‌صدر با ناراحتی گفت: ولایت‌فقیه دیگر چیست؟! و آیت‌الله عبدالرحمن حیدری، قاطعانه پاسخ داد: تو نمی‌فهمی!!!
شیخ حیدری [نامی که مردم ایلام، با کمال سادگی و صمیمیت و بی‌آلایشی و بی‌تکلفی، بزرگ خود را بدان خطاب می‌کردند] در کنار انجام فرائض شرعی ارشاد و ھدایت مردم و اقامه‌ی نماز جماعت و ... لحظه‌ای از کار و تلاش نیز باز نایستاد؛ از سهم امام ارتزاق نمی‌کرد و از دست‌رنج خود روزگار می‌گذرانید.
دلاوری‌ھای آن «مجاھد فی‌سبیل‌الله» در «دفاع مقدس» ھم مثال‌زدنی بود؛ حضور در جبهه‌ھای حق علیه باطل، در ھمان ساعات اولیه‌ی تجاوز بعثی‌ها به مرزھای مهران، و تشکیل «جبهه‌ی پدافندی» و نیز شرکت فعال در «عملیات غرورآفرین میمک» از دیگر افتخارات اوست.
سرانجام یگانه مجتهد دیار مرزی ایلام قهرمان، در نیمه‌شب ١١ دی ماه سال ١٣۶۵ (سی و هشت سال پیش در چنین روزی) پس از تحمل مدت‌ها رنج بیماری، به دیار باقی شتافته، در حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها در خانه‌ی ابدی آرام گرفت.
آیةالله العظمی حاج‌آقا رضا بهاءالدینی وقتی شنید ایشان را در حرم به خاک سپرده‌اند، فرمود: اگر می‌دانستم، اجازه نمی‌دادم؛ ای‌کاش در ایلام مدفون شده بود تا شفیع مؤمنین آن خطه باشد!!!
روحش شاد.
والسلام علیکم ورحمت‌الله وبرکاته.
علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی)
سه شنبه ۱۱ دی ۱۴۰۳ ؛ ۲۹ جمادی‌الثانی ۱۴۴۶
@shabnamshabna