خالقِ نُه اَفلاک رَمَضان رفته و ایوای ، دلِ غافلِ ما نکند تشنگی و ضعف ، بُود حاصلِ ما شده پایانِ ضیافت، شده پایانِ صیام گره ای وا شده آیا، ز همه مشکلِ ما؟ نکند سهمِ من از روزه ، نخوردن باشد نکند عفوِ تو یارب ، نشود شاملِ ما ترسم این است که از غافله جا میمانم ورنه غم نیست،که ویرانه شودمنزلِ ما تو خدایِ کرمی ، خالق نُه اَفلاکی ... نگهی کن به تقا ضای من و ،محفلِ ما بر سرِ خوانِ تو بنشسته ام و، می بالم که به اَمرِ تو شده،خانه ی تو ساحلِ ما رمضان را، به حسابِ کرمت روزه شدم به امیدی‌ که بیفتد، نظرت بر دلِ ما تو اگر‌ ، از منِ بیچاره بگردانی روی به چه ارزد همه یِ ، زحمتِ ناقابلِ ما رمضان رفته و ، خوانِ کرَمَت امّا باز صِله کن بر بدنِ‌ تاشده ی کاهلِ ما چشمِ موسی، به هوایِ تو نظر ساز کند نظری کن به دلِ ، غمزده ی سائل ما تقدیم به تمام کسانی که یکماه تمام میهمان درِ خانه ی خدا بودند علی موسی زاده ۴،،۲،،۱۴۰۲ https://eitaa.com/shaer_khamosh