امام صادق علیه السلام فرمودند: وَ یَأْتِی مُحَسِّنٌ تَحْمِلُهُ خَدِیجَهًُْ بِنْتُ خُوَیْلِدٍ (رحمة الله علیه) وَ فَاطِمَهًُْ بِنْتُ أَسَدٍ (رحمة الله علیه) أُمُّ أمیرالمؤمنین (علیه السلام) وَ هُنَّ صَارِخَاتٌ وَ أُمُّهُ فَاطِمَهًُْ (سلام الله علیها) تَقُولُ هذا یَوْمُکُمُ الَّذِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ الْیَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُحْضَراً وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَیْنَها وَ بَیْنَهُ أَمَداً بَعِیداً قَالَ فَبَکَی الصَّادِقُ (علیه السلام) حَتَّی اخْضَلَّتْ لِحْیَتُهُ بِالدُّمُوعِ ثُمَّ قَالَ لَا قَرَّتْ عَیْنٌ لَا تَبْکِی عِنْدَ هَذَا الذِّکْرِ قَالَ وَ بَکَی الْمُفَضَّلُ بُکَاءً طَوِیلا. ناگاه خدیجه‌ی کبری (و فاطمه دختر اسد (مادر امیرالمؤمنین () محسن (سقط شده‌ی فاطمه زهرا (را به دست گرفته ناله‌کنان به نزد پیغمبر (می‌آیند و مادرش فاطمه (این آیه‌ی قرآن را می‌خواند: روزی که هرکس، آنچه را از کار نیک انجام داده، حاضر می‌بیند و آرزو می‌کند میان او، و آنچه از اعمال بد انجام داده، فاصله‌ی زمانیِ زیادی باشد. (آل عمران/۳۰)». مفضّل گفت: «در این وقت امام صادق (چنان گریست که محاسن مبارکش از سیلاب اشک تر شد»! سپس فرمود: «روشن مباد چشمی که با این گفته نگرید»!! مفضّل هم بسیار گریست. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۵۴۴  بحارا لأنوار، ج۵۳، ص۲۲ http://eitaa.com/shafakhanhahlebet