در نقل دیگر آمده: امام خون پاک اکبر را می‌گرفت و به طرف آسمان می‌ریخت و از آن هیچ قطره‌ای به زمین نمی‌ریخت و فرمود: یعز علی جدک و ابیک ان تدعوهم فلا یجیبونک و تستغیث بهم فلا یغیثونک‌». : «بر جد و پدر تو سخت است که آنها را صدا بزنی و به تو پاسخ ندهند و از آنها دادرسی کنی، ولی به داد تو نرسند». امام صورت اشک آلود خود را روی چهره خون آلود علی اکبرش گذاشت، و بقدری بلند گریه کرد که تا آن روز کسی این گونه صدای گریه بلند را از او نشینده بود.