نتیجه مبارزه جسم با عوامل بيرونى معين، وتأثير پذيرى از آنها باشد؛ از جنبه نظرى امکان دارد که بافت هاى تشکيل دهنده بدن انسان را از عوامل معين ومؤثر در آن، بر کنار داشت؛ تا زندگى بشر طولانى گردد. اما چنانچه از ديدگاه ديگر به بررسى بپردازيم، به اين نتيجه مى رسيم که پيرى يک قانون طبيعى است وهر بافت واندام زنده اى، در درون خود، عامل نيستى حتمى خود را نهفته دارد که در اثر مرور زمان، موجود زنده را خواه ناخواه به مرحله فرسودگى ومرگ مى رساند. ولى نگريستن از اين ديدگاه نيز مستلزم آن نيست که هيچ گونه انعطافى در اين قانون طبيعى راه نيابد، بلکه اگر هم چنين قانونى مسلم انگاشته شود، تازه قانون انعطاف پذيرى است. زيرا هم ما، در زندگى معمولى خود مى بينيم، وهم دانشمندان در آزمايشگاههاى علمى خويش مشاهده مى کنند که: پيرى يک پديده فيزيولوژيکى است وربطى به (زمان) ندارد. گاهى زود فرا مى رسد وگاهى نيز با فاصله زمانى بيشترى آشکار مى گردد. تا آنجا که برخى از سالمندان را مى بينم که نشانه هاى پيرى بر اعضاء آنان ظاهر نشده واز نرمى وتازگى برخوردارند.(13) امروزه در علم طب ثابت شده که: عمر انسان به 80-70 سال نيست، بلکه تمام اعضاى بدن انسان جدا جدا براى يک زندگى طولانى ساخته شده است. وعلت اصلى مرگ حدوث اختلالاتى است که در همه اعضاى رئيسه بدن يا يکى از آنها رخ مى دهد، وتا آن اختلالات حادث نشود مرگ فرا نمى رسد، آن اختلالات اگر قبل از سنين پيرى وعمر طبيعى حادث شدند انسان، جوانمرگ مى شود، اما اگر از گزند حوادث نامحفوظ بماند، معمولا حدوث آن حوادث در سنين پيرى حتمى است. ولى اگر فرد ممتازى پيدا شود که عمر درازى کرده اما به واسطه ترکيب جسمانى ويژه خود واجتماع ساير شرايط، در هيچ يک از اعضايش اختلالى رخ نداده، نفس طول عمر باعث مرگش نخواهد شد.(14) درگذشته گروهى از دانشمندان عقيده به وجود يک سيستم عمر طبيعى در موجودات زنده داشتند، مثلا: پاولوف عقيده داشت عمر طبيعى انسان 100 سال است. مچينکوف مى گفت: عمر طبيعى يک انسان 150 تا 160 سال؛ وکوفلاند، پزشک آلمانى 200 سال؛ فلوگر، فيزيولوژيست معروف 600 سال؛ وبيکن، فيلسوف ودانشمند انگليسى 1000 سال براى عمر طبيعى انسان، معين کرده اند. ولى اين عقيده از طرف فيزيولوژيست هاى امروز درهم شکسته شده ومساله حد ثابت در عمر طبيعى ابطال گرديده است. به گفته پروفسور اسميس، استاد دانشگاه کلمبيا؛ همان گونه که سرانجام ديوار صوتى شکسته شده ووسايل نقليه اى با سرعتى مافوق صوت به وجود آمد، يک روز ديوار سن انسانى نيز شکسته خواهد شد، واز آنچه تاکنون ديده ايم فراتر خواهد رفت.(15) بنابراين براى مدت زندگانى انسان، حدى که تجاوز از آن محال باشد معين نشده است. از آزمايشهاى دکتر کارل که در ماه ژانويه سال 1912 ميلادى آغاز شدند، نتايج زير به دست آمد: 1- اين اجزاى سلولى، تا هنگامى که سبب مرگ آنها - از قبيل کمبود تغذيه، يا ورود برخى ميکرها - تحقق نيابد؛ زنده باقى مى ماند. 2- نه تنها زنده مى مانند، بلکه سلول هاى آنها در حال رشد وتکثير هستند، گويى که در جسم حيوان قرار دارند. 3- شدت وضعف رشد وتکثير سلول ها ارتباط نزديکى با تغذيه آنها دارد. 4- گذشت زمان در ناتوانى وپيرى آنها تاثير ندارد، بلکه کمتر اثرى درباره ى پيرى آنها آشکار نيست، ودر هر زمان مانند زمانهاى قبل رشد وتکثير آنها ادامه دارد. ظواهر امور به روشنى حاکى از آن است که تا هر وقت پژوهشگران مراقب آنها بودند، وآنها را غذاى کامل مى دادند، همچنان به زنده بودن ادامه مى دادند.(16) با آنچه گفته شد اين نتيجه را مى گيريم که عمر طولانى وغير متعارف امام زمان (عجل الله فرجه) امرى غير ممکن نيست، بلکه علم امروزى، عمر طولانى را با حفظ نيروى جوانى وشادابى يک امر کاملا ممکن مى داند. حال با توجه به اين امر که وجود امام براى بقاى جهان ونوع انسان ضرورى است واز طرفى تعداد امامان معصوم از دوازده نفر بيشتر نيستند - چنانکه روايات بسيارى بر اين امر دلالت دارد - اثبات مى گردد که مهدى موعود که بعد از پنج سالگى غايب گشت، زنده بوده ودر حال غيبت به سر مى برد. 💛⃟📒← #اَللهُمَ‌عجِل‌الوَلیِک‌اَلفرج 💛⃟📒← #کانال‌شهدوصال ــ ـ ـ ـ ـــــ❁ـــــ ـ ـ ـ ـ ـ 💛⃟📒← http://eitaa.com/joinchat/4034986085C7a82d98680