‌ اَللَّهُمَّ لَكَ‌ اَلْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلاَمَةِ بَدَنِي وَ لَكَ اَلْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي (۱) فَمَا أَدْرِي يَا إِلَهِي أَيُّ اَلْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ‌ وَ أَيُّ اَلْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ‌ (۲) خدايا، ستايش براى توست به خاطر آن تندرستى كه همیشه از آن برخوردار بودم و ستايش براى توست بر اين بيمارى كه در تنم پديد آوردى اى معبود من، مانده‌ام كدام يک از اين دو حالت به شكرگزارى سزاوارتر است و ستايشت در كدام يک از اين دو هنگام شايسته‌تر؟! صحیفه سجادیه/ نیایش ۱۵ #نجواهای_عاشقانه 💞