تعبیر و نامی است که دوستان شهید برای حالت‌های خاص او آن را برگزیدند. در واقع شاید بشود گفت این انتخاب از بی‌اسمی و تنگی لغات بود! والّا خلسه در زبان علمی امروز حالت خاصی از آگاهی، که بدن در وضعیت آرامش یا تن‌آرامی (ریلکسیشن) بوده و ذهن کاملاً آگاه و بیدار باشد. در این حالت امواج ذهنی در شرایط آلفا قرار می‌گیرند و تلقین پذیری انسان افزایش می‌یابد. همچنین در معنای عرفانی آن همان است كه آن را «مكاشفه» نیز مي‌گويند. دو لفظ كشف و كرامت مترادف نيستند بلكه كشف مقوله‏اي غيراز مقوله كرامت است. مكاشفه عبارت است از اين كه: انساني در حال هوشياري و بيداري، يا در حالت‏بين خواب و بيداري، كه از آن، به «خلسه‏» تعبير مي‏شود، چيزهايي را ببيند يا درك كند كه ديگران درك نمي‏كنند. در عرفان [عملی] اسلامی نیز حالت جذبه یا وجود دارد. خلسه لطیفه‌ای است که بر اثر انصراف از نشئهٔ طبیعت (حاصل رهایی انسان از من محدود و رسیدن به من حقیقی) به سالک روی می‌آورد و در این حالت تمثلات روحانی آنسوئی برای نفس مستعد حاصل می‌گردد. در میان صوفیه نیز ممکن است حالات عرفانی و خلسه تجربه شود. @shahid_ketabi