مصطفی رفیق جهادی‌ام شده بود سر صحبت را با مرضیه خسروی، مادر شهید علی‌دادی باز کردم. خسروی با آرامش عجیبی که داشت در نهایت خونسردی از پسرش مصطفی گفت: «پسرم متولد سال ۷۳ بود. استوار یکم بود و در نیروی انسانی ستاد کل نیروهای مسلح خدمت می‌کرد. این شغلش بود. مصطفی کنار شغلش فعالیت‌های جهادی و مردمی زیادی انجام می‌داد. از وقتی بحث کرونا داغ شد و مقام معظم رهبری گفتند که نیروهای مردمی و جهادی باید دست به کار شوند و به میدان بیایند، مصطفی دیگر آرام و قرار نداشت! خودم از قبل در گروه جهادی شهید حججی فعالیت داشتم. وقتی که مصطفی بعد از دستور رهبر، وارد کار شد و در گروه جهادی شهدای گمنام مشغول شد به فعالیت؛ انگار رفیق جهادی پیدا کرده بودم. با ورود مصطفی به کار جهادی فعالیت من هم زیادتر شده بود؛ ولی روحیه و فعالیت مصطفی خیلی بالا بود. خستگی برایش معنا نداشت. سه روز بعد از فوت پسرم، خانمش فارغ شد. یادگاری که از خودش برای ما گذاشت، محمد هادی است وقتی از سرکار برمی‌گشت خانه، خسته و کوفته یک لقمه نان می‌خورد و از خانه می‌زد بیرون… تا ساعت ۴ صبح در گروه جهادی فعالیت داشت. همه کاری هم انجام می‌داد. ساعت ۴ برمی‌گشت، استراحت می‌کرد و نماز صبح را می‌خواند و دوباره می‌رفت سرکار.» @shahid_modafe_haram_miladheidari