امام على عليه السلام : ما كانَ اللّه ُ لِيَفْتَحَ عَلى عَبدٍ بابَ الشُّـكرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بابَ الزّيادَةِ، وَ لا لِيَفْتَحَ عَلى عَبدٍ بابَ الدُّعاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بابَ الاِْجابَةِ، وَ لا لِيَفْتَحَ لِعَبدٍ بابَ التَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بابَ الْمَغْفِرَةِ؛ امام على عليه السلام : چنين نيست كه خداوند، درِ شكر را به روى بنده اى باز كند و درِ زياد شدن نعمت را به روى او ببندد يا درِ دعا را به روى بنده اى باز كند و درِ اجابت را به رويش ببندد يا درِ توبه را به روى بنده اى باز كند و درِ آمرزش را به روى او ببندد. نهج البلاغه، حكمت 435.