هادی با اينكه سه ماه در مناطق مختلف عملیاتی حضور داشت اما فقط یک هفته قبل از شهادت دست بر قلم برد و وصيتنامه خود را اينگونه نگاشت اينجانب محمدهادی ذوالفقاری وصيت میکنم که من را در ايران دفن نکنند اگر شد، ببرند امام رضا (علیه السلام) طواف بدهند و برگردانند و در نجف و سامرا و کربلا و کاظمين طواف بدهند و در وادی السلام دفن کنند. دوست دارم نزديک امام باشم و همه مستحبات انجام شود. در داخل و دور قبر من سیاهی بزنند و دستمال گريه مشکی و ... مثل تربت بگذارند. داخل قبر من مثل حسينيه شود و اگر شد جایی که سرم می خورد به سنگ لحد يک اسم حضرت زهرا (س) بگذارند که اگر سرم خورد به آن سنگ، آخ نگويم و بگويم يا زهرا بالای سر من روضه و سينه زنی بگيرند و موقع دفن من پرچم بالای قبرم قرار بگيرد و در زير پرچم من را دفن کنيد. زياد يا حسين (ع) بگوييد و برای من مجلس عزا نگيريد چون من به چیزی که می خواستم رسيدم. برای امام حسين (ع) و حضرت زهرا (س) مجلس بگيريد و گريه کنيد. رو به قبله صحيح دفن کنيد و روی سنگ قبرم اسم من را نزنيد و بنويسيد که اينجا قبر يک آدم گناهکار است. يعني؛ العبد الحقير المذنب و يا مثل اين. پيراهن مشکی هم بگذاريد داخل قبر. وصيتم به مردم ايران و در بعضی از قسمت ها برای مردم عراق اين است که من الان حدود سه سال است که خارج از کشورم زندگی می کنم مشکلات خارج کشور بيشتر از داخل کشور است قدر کشورمان را بدانند و پست سر ولی فقيه باشند. با بصيرت باشند... 🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊 💥روایتگری شهدا ✅ @shahidabad313 🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊