هدایت شده از شهیدان شاهدان زنده
رازی داشت که دلش نمی‌خواست کسی از آن با خبر شود جز خودش و خدای سبحان؛ فرمانده اصرار کرد که بداند، شهید رازش را گفت اما خواست که تا شهادتش کسی نفهمد. «یازهرا» نخستین جمله‌ای است که روی سنگ مزارش حک شده است، بعد که تحقیق کردم متوجه شدم خودش وصیت کرده بود که روی مزارش نخستین جمله‌ای که می‌نویسند همین باشد، «یازهرا». در ازدحام پنج‌شنبه‌ها به گلستان شهدا وارد شدم، جمعیت آنقدر زیاد بود که به سختی می‌شد سنگ مزار مورد نظر را پیدا کرد، خصوصا اگر برای نخستین بار باشد که بخواهی به زیارت یک شهید بروی. زنان و مردان و جوانان زیادی به دیدار عزیزانشان آمده بودند، برخی‌ها حتی بدون داشتن هیچ نسبتی یک مزار را انتخاب می‌کردند، کنارش می‌نشستند و بعد از قرائت فاتحه سفره دل باز می‌کردند. صدای شکستن بغض‌ها آنجا بدون هیچ ترسی به گوش می‌رسید، گویی گلستان شهدا و مزار این شهیدان تنها جایی است که خیال‌شان راحت است که هرچه دل تنگشان بخواهد می‌توانند بگویند. به هر سختی بود مزار شهید تورجی‌زاده را پیدا کردم، همان‌طور که شنیده بودم روی آن «یازهرا»ی زیبایی نوشته شده بود. شهید محمدرضا تورجی‌زاده در بخشی از وصیت خود گفته بود: «اگر جنازه‌ای از من آوردند دوست دارم روی سنگ قبرم بنویسید: یا زهرا (س)». و حالا مزار او محل زیارت همه کسانی است که عاشق شهدا و شهادتند و به حالشان غبطه می‌خورند. محل زیارت کسانی است که دلشان از دنیا گرفته و هیچ گوش شنوایی هم جز همین شهدای بی‌ادعا پیدا نکرده‌اند.