👇👇👇 💢صدای بیسیم دوباره بلند شد. صدای ضعیفی علی خرمدل را صدا می کرد. 💢 #ابراهیم_هادی آن سوی خط بود. علی را صدا زد. 💢همه به سمت بیسیم دویدیم. 💢ابراهیم شروع به صحبت کرد. علی جان تمام راه های مرزی پر از نیرو شده من چند مسیر را برای برگشت شما امتحان کردم. هیچ راهی نیست. 💢فقط یک راه مانده. نیروها را جمع کن و به سمت شمال منطقه عملیاتی حرکت کن. چند کیلومتر که به سمت شمال بروی یک کوه بلند وجود دارد. در دامنه شرقی و غربی کوه، دشمن مستقر شده اما روی قله خبری نیست. 💢من از این طرف کوه بالا می آیم شما هم از پشت کوه بیایید بالا تا باهم برگردیم. 💢دو نفر از بچه ها مریض شده بودند. بارش باران هم آغاز شد. به سختی حرکت را آغاز کردیم اما مگر مسیر تمام می شد؟ 💢نیمه های شب به کوه رسیدیم. 💢ابراهیم آن طرف منتظر ما بود او با یک موتور و بیسیم به دنبال ما آمده بود. 💢از کوه بالا آمدیم کوه بسیار بلندی بود. هرچه می رفتیم از قله خبری نبود. 💢ما هنوز در دامنه کوه بودیم اما ابراهیم با آن بدن قوی به نوک قله رسید، از آن طرف سرازیر شد و به سمت ما آمد. 💢 نمی دانید بعد چند روز نا امید کننده، دیدار با ابراهیم چقدر به ما روحیه داد. 💢همگی او را در آغوش گرفتیم. 💢من یک لحظه نگاه کردم در همان تاریکی دیدم که زانوی ابراهیم غرق خون است! 💢پرسیدم چی شده؟ 💢جواب درستی نداد. 💢اما فهمیدم، وقتی به دنبال ما سمت کوه می آمد چراغ موتور را خاموش کرده و در جاده خاکی در حرکت بوده در این حالت به سختی زمین می خورد. 💢ابراهیم وقتی وضعیت افراد بیمار را دید، گروه ما را مدیریت کرد. به افراد سالم چند کوله تحویل داد تا با خود بیاورند، خودش هم با پای زخمی یکی از افراد مریض و بی حال گروه را روی کولش قرار داد چندین کیلومتر در منطقه کوهستانی او را روی دوش خود آورد. 💢ساعتی بعد به نوک قله رسیده و به سمت نیروهای خودی حرکت کردیم نماز صبح را در همان حال خواندیم. 💢قبل از روشن شدن هوا به نیروهای خودی رسیدیم. 💢 در طی مسیر ابراهیم تماس گرفت و یک وانت برای انتقال ما در خواست کرد. 💢هوا روشن شده بود که داخل وانت قرار گرفتیم و به سمت گیلان غرب رفتیم. 💢 تا دو روز بعد از خستگی در خواب بودیم البته طبیعی بود. 💢 اما ابراهیم بعد از پانسمان زخم پا در منطقه دیگر مشغول فعالیت شد این بشر انگار خستگی را نمی فهمید! 💢بعدها از رفقای قرارگاه، موضوع خودمان را پیگیری کردم. 💢گفتند شب دوم عملیات اعلام شد این پانزده نفر را رها کنید. نباید عملیات را در جبهه میانی ادامه دهیم. 💢ابراهیم در همان جلسه بلافاصله سوال کرد که سرنوشت این افراد چه می شود؟ اینها نمی توانند برگردند. 💢فرمانده عملیات هم گفت: در بهترین حالت آنها اسیر می شوند. 💢ابراهیم که جان بچه رزمنده ها برایش مهم بود آنجا داد و فریاد زد که اگر برادر و فرزند خودتان هم جزو آنها بودند، همین را می گفتید؟ 💢بعد با حسین الله کرم هماهنگ می کند و می گوید من می روم تا یک راه برای برگشت این افراد پیدا کنم. 💢حاج حسین هم یک بیسیم به او می دهد و می گوید هر کاری می توانی انجام بده. 💢خلاصه اینکه من و چهار ده نفر دیگر یا به تعبیر بهتر پانزده خانواده بازگشت جوان خودشان را مدیون تلاش و فداکاری آن شب ابراهیم می دانند. 💢 او در دو شب اول عملیات نیز نخوابیده بود، اما خستگی را برای نجات ما تحمل کرد. 💢چند روز بعد و در ادامه عملیات مطلع الفجر، ماجرای ارتفاعات انار و معجزه اذان پیش آمد. 🗣مهندس احمد استاد باقر