🔰 در انتظار پدری که هیچگاه به خانه بازنگشت؛
گویی برای رسیدن و دیدار با معبودش عجله داشت.
همه شوکه شده و در بهت و ناباوری بودیم.
دائم با خودم می گفتم مگر با یک ضربه چاقو کسی از دنیا می رود؟
در مدتی که در بیمارستان بودم، بچه ها دائم تماس می گرفتند و حال پدرشان را می پرسیدند.
نمی توانستم حرفی بزنم و دائم دلداری شان می دادم که وقتی زخم بابا را پانسمان کردیم، به خانه برمی گردیم.
بچه ها برای پدرشان رختخواب پهن کرده بودند تا به محض ورود استراحت کند، اما افسوس که آقامحمد دیگر به خانه بازنگشت.
به روایت همسر شهید
شهید محمد محمدی🌷
@khaimahShuhada