❇️بهانه‌هایی برای محرومیّت از #نماز 🔹کسی که به معنویت پشت ‌کرده‌ و ذهن و دلش را در زندان مادیات محصور ساخته باشد، دلیلی نمی‌بیند نماز بخواند؛ همان‌گونه که ضرورتی برای کمک به تهیدستان احساس نمی‌‌کند. اما اگر کسی به خدا باور داشت و اهل نیکوکاری بود و با این حال نماز نخواند، حتماً دلیل خاصی برای این انتخابش دارد. اگرچه دلایل کسانی که نماز نمی‌خوانند متفاوت است، اما قرآن که بر اقامهٔ نماز اصرار ورزیده و از هیچ نکته‌ای در بیان مقاصدش فروگذار نکرده، برای همهٔ این توجیه‌ها پاسخ و راه حل ارائه داده است. به‌عنوان نمونه: 🔹برخی می‌گویند خدا بزرگ‌تر از آن است که به نماز امثال ما نیاز داشته باشد یا از تشکر کردن کسی سود و لذت ببرد. اما قرآن می‌گوید این شمایید که به خدا نیاز دارید و او غنی مطلقی است که از سر مهربانی بندگانش را فرا می‌خواند تا از رحمتش بهره‌مند شوند و با قدرشناسی و رشد اخلاقی، خودشان سود بیشتری ببرند. 🔹گروهی دیگر معتقدند عبادت به‌جز خدمت خلق نیست و شکر نعمت‌های خدا استفادهٔ درست از آن و رسیدگی به نیازمندان است، نه خم و راست شدن و گفتن چند جملهٔ خاص. ولی خدا با آنکه نماز بدون نیکوکاری را محکوم می‌کند، از آنجا که انسان را به‌خوبی می‌شناسد و از تله‌ها و محدودیت‌های روانی او آگاه است؛ یاری گرفتن از نماز را برای دور ماندن از زشتی‌ها و تشخیص گمراهی‌هایی که نیکو پنداشته می‌شود، ضروری می‌داند. 🔹دسته‌ای دیگر می‌گویند ما همیشه به یاد خداییم، ولی با روش و بیان خودمان از او تشکر می‌کنیم. اما قرآن علاوه بر یاد خدا در هر حال، پایبندی به برنامه‌ای زمان‌بندی شده را نیز لازم می‌داند و با انتقاد از برخی نمازهای مبتذل و بی‌محتوا، تلویحاً نشان می‌دهد پایبند نبودن به چارچوب‌های مطمئن می‌تواند از جایی سر در بیاورد که فکرش را هم نمی‌کنیم. 🔹استدلال دیگری که برای توجیه بی‌نمازی بیان می‌شود، عملکرد بد برخی نمازخوان‌ها و رفتارهای زشتی است که به اسم دین و ترویج نماز انجام می‌گیرد و افراد را دلزده می‌کند. این در حالی است که استفادهٔ نادرست یک عدّه از موضوعی ارزشمند، توجیه عاقلانه‌ای برای محروم ساختن خود نیست و قرآن ضمن تقبیح دینداری‌های زشت، چنین عذری را نمی‌پذیرد و به بهانه‌جویان گوشزد می‌کند که رفتار بد دیگران، جلوی آنها را برای خوب بودن نگرفته است. @Quranahlebayt