💠حکمت ۱۵۰ نهج البلاغــــــه💠💠
از کسانی مباش کـــه:
⚠️بدون عمل صالح به آخرت امید وار است
⚠️در دنیا چونان زاهدان سخن می گوید اما در رفتار همانند دنیاپرستان است
⚠️دیگران را پرهیز می دهد اما خود پروا ندارد
⚠️برای دیگران که گناهی کمتر از اودارند نگران وبیش از آنچه که عمل کرده امید وار است
⚠️ عبرت آموزی را طرح می کند اما خود عبرت نمی گیرد
⚠️در پند دادن مبالغه می کند اما خود پند پذیر نمی باشد
⚠️سخن بسیار می گوید اما کردار خوب او اندک است
⚠️گناه دیگری را بزرگ می شمارد اما گناهان بزرگ خود را کوچک می پندارد
⚠️طاعت دیگران را کوچک وطاعت خود را بزرگ می داند
⚠️خوشگذرانی با سرمایه داران را بیشتر از یاد خدت با مستمندان دوست دارد
⚠️مردم را سرزنش می کند،اما خود را نکوهش نکرده با خود ریا کارانه برخورد می کند
⚠️دیگران را هدایت اما خود را گمراه می کند
.....
سید رضی:
اگر در نهج البلاغه جز این حکمت وجود نداشت،همین یک حکمت برای اندرز دادن کافی بود ....
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
#همراه_شهدا
@Hamrahe_Shohada