سلام علیکم "فصلی نو ۴۱" ـ🌿🌹🤲💦🤲🌹🌿 پنجشنبه ۲۵ بهمن ۱۴۰۳ 🌿 روایت، شرح‌دعاوزیارت🌿 ــ👇📖ــ روایت ــ📖👇ــ امام عسكرى عليه السلام: لا يَعرِفُ النِّعمَةَ إلاّ الشاكِرُ ، ولا يَشكُرُ النِّعمَةَ إلاّ العارِفُ . (قدر) نعمت را نشناسد مگر سپاسگزار وشكر نعمت نگزارد مگر آن كه (قدر) نعمت را شناسد. 🌹شرح صلوات ماه شعبان🌹 اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الْأَبْرارِ الْأَخْيارِ، الَّذِينَ أَوْجَبْتَ حُقُوقَهُمْ، وَفَرَضْتَ طاعَتَهُمْ وَوِلايَتَهُمْ. خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، آن پاکان و نیکان و نیکوکاران که حقوقشان را بر همه واجب کردی و پیروی ولایتشان را بر همگان فرض نمودی. از این فراز معنای الطَّيِّبِينَ الْأَبْرارِ الْأَخْيارِ، را بیان داشتیم. و اما اینکه حضرت میفرمایند حقوق اهل‌البیت برهمگان واجب گردیده، به چه معناست؟ اهل بیت چه حقوقی دارند که مؤمنین مکلف به رعایت آنها هستند؟ در تعریف حقوق، گفته می‌شود که؛ چیزیست به نفع صاحب حق به گردن دیگران و در مقابل تکلیف است که بر عهده مکلف و به نفع دیگریست. یعنی همواره حق و تکلیف در برابر یکدیگرند و زمانی که مکلف به تکلیف خود عمل کرد، حق یا حقوقی برای او به گردن کسی که حق او را ادا نموده مقرر می‌گردد. پس سؤال ۱، حقوق اهل بیت چیست که خداوند واجب کرده؟ سؤال ۲، اثر ادای این حقوق بر مکلفین چیست؟ پاسخ سؤال ۱؛ اولین و مهمترین حق اهل بیت اطاعت از آنهاست به‌عنوان ما به‌ازای نعمت هدایت و رهبری و ارشاد ایشان است. چنانچه در آیه ۵۹ سوره النساء میخوانیم: یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأَمْرِ مِنْکمْ یعنی: ای کسانی که ایمان آورده اید اطاعت کنید خدا را واطاعت کنید پیغمبر واولی الامر از خودتان را. که مصداق اکمل اولی‌الأمر اهل‌البیت علیهم‌السلام‌اند. و این اطاعت در مورد ایشان یعنی عمل مطابق قول و فعل و تآییدات ایشان نسبت به اعمال دیگران چه با تصریح و چه ملاحظه و سکوت در برابر آن‌ها است.(تقریر یا امضاء یا سکوت در شرایط غیر تقیه). و دومین حقی که خداوند برای اهل بیت بر عهده مؤمنین قرار داده، دوستی و مودت آنهاست. چنانکه در آیه ۲۵ شوری خدا میفرماید: قُل لا أَسأَلُكُم عَلَيهِ أَجرًا إِلَّا المَوَدَّةَ فِي القُربىٰ ۗ یعنی: ...بگو من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم [اهل بیتم‌]. این یعنی حقی که خداوند برای اهل‌بیت بر عهده مؤمنین قرار داده را اجر اهل‌بیت دانسته. اما اجر چه؟ اجر همان هدایت مومنین و نجات آنها از خطر ضلالت و عزت آنها. چرا که آیه ۸ سوره منافقون این است که: «وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ». «عزت از آن خدا و رسول خدا و مؤمنین است». و عزتی در کنار خداوند و پیامبرش برای مؤمنین زیبنده است حاصل نگردد جز زمانی که پا جای پای پیامبر و اهل‌بیت گذاشته شود. در ادامه تکلیف به ادای دین به اهل‌بیت و واجب خواندن رعایت حقوق آنها، حضرت سجاد ع طاعت و ولایت یا سرنهادن در برابر فرامین و دوستی و پذیرش پیشوایی ایشان را فرض بر ما دانسته و میفرماید: وَفَرَضْتَ طاعَتَهُمْ وَوِلايَتَهُمْ. و اما چه تفاوت است بین «فرض» و «واجب»؟ فرض و واجب در موارد متعددی، بویژه اگر جداگانه (نه با هم) استعمال و استفاده شوند، به معنای  قطع و تعیین است، (قاموس قرآن، ج۵، ص ۱۶۱) و معنای اصطلاحی آن روشن است که به معنای واجب بودن متعلق‌شان است. اما بین این دو فرقی در برخی از کتاب‌های لغت ذکر شده است: که فرض با جعل جاعل است، ولى «واجب» احتمال دارد بدون جعل باشد (و یک حکم عقلی باشد) مثل وجوب شكر مُنعم،(یعنی عقل حکم می‌کند: باید از کسی که به انسان نعمت داده است تشکر و شکر گزاری کرد.) که از احکام عقلی است، بنابراین نسبتشان عموم و خصوص مطلق است، (قاموس قرآن، ج۲، ص ۱۶۲) به این معنا که هر فرضی واجب است ولی هر واجبی، فرض (به معنای جعل شارع) نیست. و این معنا در صلوات شعبانیه تایید میگردد. بدین ترتیب که شارع یعنی خداوند رعایت حقوق اهل‌بیت را واجب نموده اما اطاعت از ایشان و دنباله‌روی و دوستی ایشان در عین حال که مورد تاکید شارع است، به عنوان انسانهای کامل مورد تآیید عقل است. چنان‌که بسیاری از مسیحیان و دیگر محققین غیرمسلمان در رسای اندیشه‌های پیامبر و اهل‌بیت کتابها نوشته‌اند که در این مجال نمی‌توان بدانها پرداخت.