🔻وفاق فقط با ما! ✍🏻علی ریاحی پور 🔹در ایام سالگرد روی کار آمدن دولت چهاردهم هستيم. دولتی که از همان دوران تبليغات بسیاری از دلسوزان پیش بینی می‌کردند دولتی ضعیف، بی برنامه‌، ناکارآمد و بی هويت و ائتلافی باشد. دولتی که فقط با دو ميليون اختلاف آرا از رقیبش روی کار آمد و به کم اقبال ترین دولت پسا انقلاب اسلامی شهره گشت، دولت پزشکیان با کسب فقط ۲۷ درصد از کل آرای مأخوذه تشکیل شد. 🔹یکی از شعار های اصلی دولت چهاردهم شعار وفاق بود. شعاری که هنوز هم هرکسی فهمی متفاوت و متنوع از آن دارد و هیچ مانیفست مشخص و چهارچوب بندی شده ای درباره آن بیان و یا نگارش نشده است. مفهومی شلخته، مغشوش و پریشان. اما یک معنا عموما از طرف نزدیکان دولت و شخص رئیس جمهور نسبت به آن استخدام می‌شود و آن هم این گزاره است که باید به همه سلایق سیاسی احترام گذاشت و به همه دست دوستی داد و الان دیگر وقت چنگ کشیدن به صورت یکدیگر نیست و قس علی هذا. 🔹این شعار در فضای سیاسی عملا یک خفگی و استبداد سیاسی را حاصل کرد. اتمسفر سیاسی چنان سنگین شد که هر کسی در هر موضوعی قرائت و نظر متفاوتی با جریانات حاکم در قدرت بیان می‌کرد به انواع و اقسام برچسب ها و فحش های سیاسی مزین می‌شد. نقد اقدامات و نظرات دولتی ها و بخش های دیگری از ساخت قدرت مساوی با وحدت شکنی و دشمن انسجام اجتماعی و خوارج و ضدیت با ولایت فقیه بودن بود. به تعبیری می‌توان گفت وفاق تبدیل به اسم رمزی شد برای بستن دهان هرگونه اراده مستقل سیاسی، محملی برای سرکوب فکر، اندیشه و بیان صریح آرمان‌های انقلاب اسلامی. 🔹از روز اول مشخص بود که وفاق نه یک ایده حکمرانی که یک چماقی بود برای سرکوب و لجن مال کردن رقيبان سیاسی. وفاق تا آنجایی خوب بود که فقط منجر به مدح و ثناگویی آقایان می‌شد. وفاق به مثابه چتری بود که فقط باید برای باندهای قدرت و ثروت باز می‌شد و نه برای عموم مردم. وفاق قبایل سیاسی با یکدیگر بود. وفاق و ائتلاف جناح هایی از قدرت اصول‌گرایی و نواصولگرایی با اصلاح طلبان و اعتدالی ها بود. روز به روز که به جلو آمدیم کوس رسوایی این وفاق بلندتر به گوش می رسد. 🔹در این وفاق نظر و تشخیص ۱۴ ميليون ایرانی هیچ جایی ندارد. ۱۴ میلیونی که در سهمگین ترین شرایط هجمه رسانه ای و سیاسی نظرشان سعید جلیلی بود. انگار که نه انگار اینان هم بخشی از جامعه ای هستند که آقایان برایش نسخه وفاق می چینند! کار به جایی رسیده است که رسما سخنگوی دولت به نظر این ۱۴ میلیون توهین کرده و سعيد جلیلی را متهم به عدم درک صحیح از جامعه می‌کند. مشق وفاق امضا می‌کنند. محمد مهاجری عضو شورای اطلاع رسانی دولت نماینده رهبر معظم انقلاب در شورای عالی امنیت ملی را تعبیر به نخودی می‌کند و دم از وفاق می‌زنند! هر چند انگار نسبت دادن این تعبیر زشت و زننده به رئیس جناب مهاجری به واقعیت نزدیک تر باشد. آن دیگری هم در روزنامه فرهیختگان جلیلی را عامل داخلی رژيم صهيونيستی معرفی می‌کند! 🔹در وفاقی که حاصل ائتلاف پنج گانه قالیباف، روحانی،خاتمی لاریجانی و پزشکیان است نباید هم صدای ۱۴ میلیون نظر متفاوت شنیده شود! چنان کينه ای از این مردم دارند که همه رسانه هایشان را بخط کرده اند که روز به روز نسبت به فضای سیاسی کشور نااميدترشان کنند و البته‌ پشیمان. جرم آن ۱۴ میلیون فقط و فقط یک چیز بوده و آنهم انتخاب سعید جلیلی. این رفتارها البته‌ کاملا طبیعی است. دولتی که در یکسالگی اش تنها دستاوردش برای مردم به قول خانم سخنگو عذرخواهی کردن دولت از مردم بوده است باید هم دست به رقیب هراسی و تخریب رقبای سیاسی اش بزند! جز این چاره ای ندارند، زیرا چیزی برای عرضه ندارند. ✍یاد حرف آمریکا (جناب بوش پسر) افتادم که میگفت مردم دنیا یا با ما هستند یا تروریستند!!😤🦹🏼‍♂️ این افسادطلبهای کهنه کار دوباره به مسند نشسته نیز چنین میگویند که مردم یا ما هستند و اهل وفاق اند یا علیه ما و مخالف وفاق و اتحادند...👻🤧🤮 🇮🇷الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ‌🇮🇷 کانال رسمی شهید محمدرضا الوانی👇 https://eitaa.com/shahidmohammadrezaalvani