اهل بیت پدران حقیقی ما هستند: امام حسن عسکری (ع) می فرمایند: «سخت تر از یتیمی کسی که پدر خود را از دست داده است، یتیمی کسی است که از امام خود جدا و محروم است و نمی تواند به او دسترسی پیدا کند و نمی داند که وظیفه اش در احکام دینی مورد ابتلای او چیست. بدانید، هر کسی او را هدایت و راهنمایی کند و آیین ما را به او بیاموزد، در پیشگاه خداوند همراه ما و در جایگاه ماست.» رسول خدا (ص) خطاب به امیرالمؤمنین علی (ع) می فرمایند: «ای علی! من و تو پدران این امت هستیم و از حقوق پدران و مادران بر فرزندان این است که در اوقات مقتضی بر پدر و مادرشان رحمت آوردند تا ادای حقوقشان نموده باشند.» ما برای همراهی و همسایگی و پیوند با امام زمان (عج) برای ابدیت و لقای خداوند آفریده شده ایم. بنابراین نوع محبت و عاطفه پدری حضرت به ما یک محبت معمولی و طبیعی که توأم با نیاز و طمع باشد، نیست. او اصل و ریشه ماست که فرزندانش با او نهایت پیوستگی و اتصال را آن هم در ابعاد بی نهایت و ابدی دارند.