پرسش و پاسخ سیاسی از حجت الاسلام والمسلمین فرخی منش سوال می‌گویند: اگر ما با امریکا دشمنی نکنیم، خصومت‌ها و درگیری‌ها تمام می‌شود، تحریم‌ها و تهدیدها مرتفع می‌گردد و خودمان راحت‌تر زندگی می‌کنیم؟! جواب در این پرسشی که از ابتدای انقلاب مطرح بوده و در هر برهه‌ای نیز تکرار می‌شود، چندین خطای فحوایی و نیز محاسباتی وجود دارد و البته بیشتر کسانی که در سطح سیاسیون و یا دانشگاهیان چنین ادعاهایی را مطرح می‌کنند، خودشان به خوبی می‌دانند. الف – اشکال، یا بهتر بگوییم: «حیله‌ی نخست» این است که می‌گویند: «اگر ما با امریکا دشمنی نکنیم»! یعنی ابتدا ما را به عنوان آغازگر دشمنی و جبهه‌ی تک قطبی برای تداوم خصومت متهم و محکوم می‌نمایند، سپس ادعاهای فرضی خودشان را مطرح می‌نمایند! اما، حقیقت مطلب این است که ما با "امریکا، انگلیس و تمامی کشورها به جز اسرائیل که آن را رژیم غاصب می‌شناسیم"؛ آغازگر دشمنی نبوده و نیستیم؛ بلکه آنها هستند که به محض آغاز انقلاب اسلامی مردم ایران و سپس استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران به رأی اکثریت قاطع مردم (اوج دموکراسی)، دشمنی را آغاز کردند و هرگز از این خصومت، قدمی عقب‌نشینی نکرده‌اند! شاید مردمان امریکا و کشورهای اروپایی، به رغم کوبیدن بر طبل دمکراسی و دمیدن به شیپور گوش‌خراش "لیبرالیسم"، هیچ گونه آزادی واقعی برای تعیین ساختار حکومتی بر کشور خود را نداشته باشند، چنان که از قیام مردم فرانسه و تظاهرات‌های آنها در شنبه‌ی هر هفته، علیه نظام سرمایه‌داری و ساختارش، بیش از یک سال می‌گذرد و هم چنان در سکوت جوامع بین المللی، سرکوب پلیسی می‌شوند؛ اما مردم ایران، پس از نزدیک به سیصد سال استعمار و استثمار و بخشیدن بخش‌های بزرگی از خاک و نیز به تاراج دادن سرمایه‌های این کشور، تصمیم گرفتند که مستقل باشند، ساختار حکومتی را خود تعیین کنند و صاحب سرمایه‌های ملی خود باشند. بدیهی است که این تصمیم، به مذاق "نظام سلطه" خوش نمی‌آید - از دست دادن حاکمیت و مالکیت بر ایرانِ بزرگ، قدرتمند و ثروتمندی که برایشان به "ژاندارم منطقه" تبدیل شده بود، قابل پذیرش نبوده و نست – و الگو شدن نظام جمهوری اسلامی ایران و مردمش، برای سایر ملل مسلمان منطقه، برایشان خطری مُهلک می‌باشد. پس دشمنی را آغاز نموده و با شدت هر چه بیشتر، ادامه داده‌اند و البته دشمنی آنها تا وقتی ما هستیم و هویت مستقل داریم، ادامه خواهد داشت. ب – بنابراین، چنان که امام خامنه‌ای مکرر تصریح نموده‌اند: «دشمنی امریکا با ما، یک دشمنی ذاتی است»، یعنی اساس زیرساخت و ساختار و اهداف "نظام استکباریِ سلطه"، با اساس یک حکومت مستقل، به ویژه اگر اسلامی باشد، تناقض دارد؛ چنان که فرمودند: «دشمنی با نظام اسلامی، ناشی از دشمنی ذاتی با اسلام می‌باشد». وقتی امریکا که خود را ابر قدرت جهان می‌داند، همانند فرعون فریاد بر می‌آورد «أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَی – من برترین ربّ (صاحب اختیار و تربیت کننده‌ی امور) شما هستم» و شما متقابلاً فریاد می‌آورید «الله اکبر» و «رَبُّنَا اللَّهُ – ربّ ما الله است»؛ و وقتی شیطان بزرگ می‌گوید: «حقوق و قانون آن است که من به شما دیکته کنم» و شما می‌گویید: «آن است که خداوند خالق، علیم و حکیم بفرماید»؛ دشمنی ذاتی می‌شود. نکته: دقت شود که چه از جانب امام خمینی و امام خامنه‌ای و چه از جانب اهل فهم، همیشه بر "دشمنی امریکا با ما" تأکید شده است؛ یعنی ابتدا کننده‌ی دشمنی و نیز تداوم بخش آن، امریکا بوده است. وقتی انبیا و رسولان الهی علیهم السلام، برای هدایت مردم مبعوث گردیدند، بیشتر مردم کافر، مشرک، ظالم و فاسد بودند. لذا از طرف انبیای الهی، همه رحمت، محبت و دعوت به حق بود؛ اما بسیاری از کفار و مشرکان، دشمنی را آغاز کرده و امتداد بخشیدند. اکنون، وضعیت ما با امریکا و متحدان و نوکرانش نیز همین‌گونه است؛ ما حق خودمان را می‌خواهیم و بر مواضع بر حق‌مان ایستادگی می‌کنیم، و البته تمام عالمیان را دعوت به حق و عدالت می‌نماییم، اما آنها هستند که دشمنی می‌کنند. و بدیهی است که پاسخ دشمنی، لبخند، امتیازدهی، تقدیم گُل و شیرینی و ... نمی‌باشد، بلکه "دشمنی متقابل" خواهد بود. گفتیم، گفتند: گفتیم: ما نظام سلطنت و شاه نوکر صفت نمی‌خواهیم! گفتند: به شاه دست نشانده‌ی خودمان دستور می‌دهیم که شما را سرکوب کند و از زمین و آسمان به سوی شما آتش مرگ بگشاید! گفتیم: ما می‌خواهیم حکومت و دولت‌مان را خودمان تعیین و انتخاب کنیم! گفتند: پس ما در مقابل شما [به عنوان دشمن]، صف آرایی می‌کنیم. گفتیم: اجازه نمی‌دهیم که سفارتخانه‌ی شما در تهران، به عنوان یک لانه‌ی جاسوسی، برای طراحی کودتاها و ایجاد آشوب‌ها و سازماندهی بحران‌ها و حتی اتاق فرماندهی جنگ‌های داخلی عمل نماید! گفتند: پس دشمنی آشکار شد و ما ضمن حمله نظامی (طبس)، شما را تحریم اقتصادی می‌کنیم. گفتیم: تروریست‌ها، منافقین، گروهک‌های شبه نظام