تراژدی بانوی بندرعباسی و فاجعه‌ سیاست‌های نولیبرالی علیه محرومان 🔹داشتن مسکن مناسب حق همه افراد جامعه است و دولت موظف به تهیه مسکن برای مردم است؛ اصلی که بیشتر به یک رویا شبیه شده، چرا که در عمل نه تنها چیزی دیده نمی‌شود، بلکه ما بیشتر اخبار تخریب خانه‌های محرومان را می‌شنویم. 🔹شهرداران (چه کرمانشاه و چه بندرعباس)، می‌گویند این آلونک‌های محقر، ساخت و ساز غیر مجاز بودند و باید تخریب شوند، البته که همه ما می‌پذیریم باید قانون اجرا شود؛ اما تنها سئوالمان این است، چرا اینقدر سریع نوبت آلونک‌نشین‌ها می‌شود؟ 🔹شهردار بندر عباس می‌گوید این آلونک در مسیل بوده و خطرناک است؛ سیل خطرناک‌تر است یا مامورانی که سیل‌آسا بر سر بینوایان ظاهر می‌شوند؟ چرا برای هتل آریانا که در مسیر رودخانه جاجرود ساخته شد باید از سال ۹۵ تا ۹۸ دست دست کرد؟ 🔹امیدواریم تراژدی بندرعباس آخرین بار باشد اما سیاست‌های بازار تا چه میزان این امیدواری را واقعی می‌کند؟ مردم محروم که به دلیل گران شدن شهرها، علیرغم آرمانهای انقلاب، که قرار بود ولی نعمتان جامعه باشند و یک مویشان به همه کاخ‌نشینان بیارزد، تا کی باید هزینه سیاست‌های نئولیبرالیستی را بدهند؟