»»» آیه ی روز :🌹سلام🌺 وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ اعراف - ٥٦ و در زمین پس از اصلاح آن فساد نکنید، و او را با بیم و امید بخوانید! (بیم از مسؤولیتها، و امید به رحمتش. و نیکی کنید) زیرا رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است! ********** نکته ها: آیه ى قبل، رابطه ى انسان با خدا را مطرح كرد، این آیه رابطه ى انسان با مردم را. امام باقر علیه السلام فرمود: خداوند به واسطه ى پیامبر و قرآن، زمین را اصلاح كرد و فرمود: بعد از اصلاح فساد نكنید. (146) آرى، آمدن هریك از انبیا، یك اصلاح بزرگ اجتماعى را بدنبال دارد و انحراف از آیین و دستورات آنان، عامل فساد و تباهى در جامعه است. بین دو فرمان «اُدعوا» در آیه ى قبل و این آیه، جمله ى «لا تفسدوا فى الارض» آمده تا اشاره كند كه دعاى زبانى باید همراه با تلاش اصلاح طلبانه ى اجتماعى باشد، نه با زبان دعا كردن و در عمل فساد نمودن. این آیه و آیه ى قبل، شرایط كمال دعا و آداب آن و زمینه هاى استجابت را مطرح كرده است، كه عبارتند از: الف: دعا همراه با تضرّع. «تضرّعا» ب: دعا پنهانى و دور از ریا. «تضرّعا و خفیة» ج: دعا بدون تجاوز از مرز حقّ.«انّه لا یحبّ المعتدین» د: دعا همراه بیم و امید. «خوفاً و طمعا» ه: دعا بدون تبهكارى. «لا تفسدوا» و: دعا همراه با نیكوكارى. «المحسنین» لقمان حكیم به فرزندش فرمود: فرزندم! اگر دل مؤمن را بشكافند در آن دو نور خواهند یافت؛ یكى نور ترس الهى و دیگرى نور امید و رحمت كه هر دو با هم یكسانند. (147) ----- 146) كافى، ج 8، ص 58 147) تفسیر اثنى عشرى ********** پیام ها: - جامعه ى اصلاح شده نیز در معرض خطر است. «ولاتفسدوا... بعد اصلاحها» - انقلابیون اصلاحگر، بى نیاز از دعا و مناجات نیستند. «وادعوه خوفاً...» - آبادى هاى زمین را تخریب نكنید. «ولاتفسدوا فى الارض بعد اصلاحها» - انسان باید میان خوف و رجا باشد. این اعتدال را خداوند، «احسان» نامیده است. «قریب من المحسنین» - سیره و روش نیكوكاران، دورى از فساد است. «لاتفسدوا... قریب من المحسنین» - احسان، زمینه ى دریافت رحمت الهى است و بدون آن، انتظار رحمت بى جاست. «قریب من المحسنین» آرى، دعاى مستجاب همراه بانیكوكارى است. - دست نیاز به جانب حقّ دراز كردن و دورى از فساد، احسان است. «و لاتفسدوا... و ادعوه... قریب من المحسنین»🌸