🌺🍃﷽🍃🌺 قرآن : وَ إِذا أَنْعَمْنا عَلَى الْإِنْسانِ أَعْرَضَ وَ نَأى‏ بِجانِبِهِ وَ إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ كانَ يَؤُساً(اسرا-٨٣) ترجمة: هنگامی که به انسان نعمت می‌بخشیم، (از حق) روی می‌گرداند و متکبرانه دور می‌شود؛ و هنگامی که (کمترین) بدی به او می‌رسد، (از همه چیز) مایوس می‌گردد! تفسير: ١-اين آيه بيان حال انسان عادی دلبسته به اسباب ظاهری كه در حال تنعم از خدا دور شده و در شر و بد حالی نوميد است‌ ،وضع آدمی را در دوری از خدا و قطع رابطه با پروردگار را در موقع انعام خدا مجسم می‌سازد، كه خدا به او انعام می‌كند، او روی خود را از درگاه او برتافته (مانند كودكان قهر می‌كند به نقطه دوری می‌رود) ‏٢-اين آيه حال انسانهای عادی را توصيف می‌كند كه در محيط زندگی قرار گرفته كه حاكم در آن عرف و عادت است، وقتی نعمتهای الهی از حال و جاه و فرزندان و چيزهای ديگر به سويش سرازير است، و اسباب ظاهری هم سر سازگاری دارند همه اميد و دلگرميش متوجه آن اسباب شده و دل به آنها می‌دهد، و در دلش ديگر جای فارغی برای ياد خدا نمی‌ماند تا او را شكر بگزارد، و به همين جهت وقتی شری به او می‌رسد و بعضی از نعمتهای الهی از او سلب میشود به كلی از خيرمايوس میگردد چون جای ديگری را سراغ ندارد،همه اميدش اسباب ظاهری بود كه آنهم روی ترش كرده و پشت كرده است ‏اين حال غير از حال يك انسان فطری است كه ذهنش به عادت و رسوم مشوب نگشته، و عرف و عادت در دلش هيچ نقشی را بازی نكرده و دخل و تصرفی ندارد. ‏٣-آدمی دارای دو حال است يكی حال فطری كه او را در هنگام گرفتاری و برخورد با شر هدايت به رجوع پروردگارش میكند و يكی حال عادی او كه در آن حال اسباب ظاهری ميان او و ياد پروردگارش حايل گشته دلش را از رجوع به خدا و ياد او و شكر او مشغول می‌سازد، آيه مورد بحث اين حال دومی را وصف می‌كند نه حال اولی را الحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ برگرفته از تفسير الميزان ‌‌‎‌‎‌‎‌‌✾࿐༅🍃🌸🍃༅ ‌‌‎‌‎‌ ‌‌‎‌‎‌‎‌‌✾࿐💠ستاد نمازجمعه اردکان 💠‌@shamimejomehardakan