شکر نعمت کن که نعمت را فراوان می‌کند خاک را حاصل ، فراوان ، آب باران می‌کند نور ، چون تابد درون آینه ، آیینه هم ـ بازتابش ، کار خورشید درخشان می‌کند رشته‌ی اُلفت شود محکم چو دانی لطف یار قدردانی ، مهربانی را ، دوچندان می‌کند پاس باید داشت نعمت را و باید شکر گفت ناسپاسی ، اهل احسان را ، پشیمان می‌کند می‌دهد رونق خدا ، بر روزی آن بنده‌ای که نماز شکر ، بر درگاه ِ یزدان می‌کند بنده‌ای که کفر نعمت می‌کند ؛ پروردگار عاقبت او را دچار رنج و حرمان می‌کند حق شناسی ، خصلت نیکوی انسانی بوَد ـ که محبت را ، به هر تقدیر ، جبران می‌کند (ساقیا) کن سجده بر درگاه رحمانی که او مشکلات زندگی را ، بر تو آسان می‌کند. سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi