غزلی از تپش این دل خود ساخته‌ام
دل من با دل تو خورده دمادم گره‌ای
کاش میشد که شبی با تو سپر‌ میکردم
هست با روی تو من را همه شب Øوصله‌ای
شود آیا که ببینم رخ همچون ماهت
ماه پیش رخ زیبای تو دارد گله‌ای
این منم با درد تنهایی بی‌پایان هنوز
دارم اما با خیالت روز‌ و شب خاطره‌ای