دکتر صدرا در بحث های فلسفه سیاسی معتقد به یک سیر طبیعی متعالی بود که از ایران باستان آغاز می شد و تا اکنون را در بر می گیرد. از این رو بر این نظر بود که این سیر فلسفی و فلسفه سیاسی در آثار فارابی، ابن سینا، سهروردی، خواجه نصیرالدین طوسی، ملاصدرا و تا عصر حاضر علامه طباطبایی، استاد مطهری، امام خمینی، علامه جعفری و علامه جوادی آملی را شامل می‌شود. هر کدام از این متفکران ، که در شمار بزرگترین متفکران این مرز و بوم هستند، را نیز در قالب یک دستگاه فلسفی مورد تحلیل قرار می داد. از این رو به یک صورت بندی جدید در عرصه فلسفه اسلامی و فلسفه سیاسی اسلامی رسیده بود و در آثارش این صورت بندی را مطرح و مستدل می کرد. شریف لک‌زایی https://eitaa.com/shariflakzaei