ابعاد حکمرانی فقهی در گفت‌و‌گو با شریف لک‌زایی بخش اول حکمرانی دینی بر مدار جامعه‌سازی فقهی یا فضیلت‌های اخلاقی؟ اگر ما برای حکمرانی دینی به ظواهر توجه کنیم، این اولین خطا برای تهی کردن جامعه از آموزه‌ها و مفاهیم دینی است؛ بنابراین به باور من، نخستین شأنیت اتصاف به امر دینی ارزش‌ها و فضیلت‌هایی بالاتر از ظواهر و مناسک است. سیاست ما اگر توانست عدالت را برقرار کند، این یک سیاست دینی و سیاست متصف به دین است. گروه دین و اندیشه «سدید»؛ حوزه معارفی دین به دانش‌های مختلفی تقسیم می‌شود. کلام، عقاید، اخلاق، عرفان، تفسیر، حدیث، فلسفه و با جایگاهی به‌ظاهر ممتاز «فقه» از جمله حوزه‌های دانشی هستند که هر یک بخشی از معارف دین را برای ما عیان می‌سازند. با این وجود، ما شاهدیم که هر گاه حکومتی به نام دین یا بر پایه دین تأسیس می‌شود، در مقام اجرا و اداره، به ناگاه فقه جایگاه بسیار ممتازی یافته و در رأس امور قرار می‌گیرد. این پدیدار تاریخی خیلی‌ها را به این ایده رسانده که بگویند فقه، ابزار جامعه‌پردازی و اداره دینی کشور است. تجربه قیام «سربداران» و درخواست آنان از شهید اول برای نگارش متنی فقهی جهت اداره و تجربه دولت صفویه از جمله تجارب تاریخی دور و نزدیک ما هستند. در این بخش، ما ضمن گفتگو با دکتر شریف لک‌زایی - استاد اندیشه سیاسی و عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی - تلاش داریم تا نقش هریک از حوزه‌های معارفی در تکوین سیاست‌گذاری دینی و خط و مشی گذاری فرهنگی و اجتماعی را بررسی کنیم. در ادامه بخش نخست این گفتگو را از نظر خواهید گذراند. متن کامل 👇 https://farhangesadid.com/0002dP