مرحوم بهاری همدانی: #دستورالعمل_ها چهارم ترک ماسوی الله را که در دل خود غیر او را راه ندهد، چطور گفت خواجه: نیست در لوح دلم جز الف قامت یار چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم اگر جناب شیخ احمد بگوید با این ابتلاء به معاش و زن و بچه و رفیق و دوست چطور می‌شود آدم ترک ماسِوی الله[غیرِ خدا] کند و در قلبش غیر یاد او چیزی نباشد این فرض به حسب متعارف بعید است و شدنی نیست‌ می‌گوییم آن مقداری که تو باید ترک کنی آن هر کسی است که تو را از یاد او جلّ شانه نگاه دارد با آن شخص باید به مقدار واجب و ضرورت بیشتر محشور نباشی. و اما هر کسی که خدا را به یاد تو بیندازد ترک مجالست او صحیح نیست. حضرت عیسی علی نبینا و آله و علیه السلام فرمودند : معاشرت کنید با کسانی که رؤیت آن‌ها خدا را به یاد شما می‌اندازد. الحاصل طالب خدا اگر صادق باشد باید انس خود را یواش‌ یواش از همه‌چیز ببُرد و همواره در یاد او باشد مگر اشخاصی را که در این جهت مطلوب به کارش بیاید و آن‌هم به مقدار لازمه آن کار، پس با آن‌ها بودن منافات با یاد خدا بودن ندارد، و محبت این اشخاص هم که از فروغ محبت الهی است جلّ شانه منافاتی با محبت الهی ندارد. #تذکره_المتقین ص ۱۱۱ و ۱۱۲ #کتاب #مواعظ @ASI_khorasani